Η Ελλάδα είναι γεμάτη ήρωες!!!!

ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ

ΣΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ



Μετά την επιστράτευση που κήρυξε η Τουρκία ως σύμμαχος της Γερμανίας στις 21 Ιουλίου 1914 εισερχόμενη στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Ελληνες του Πόντου επιστρατεύτηκαν και αυτοί, αλλα όχι για να σταλούν στα πολεμικά μέτωπα. Στρατεύσιμοι άνδρες 20-45 ετών απομακρύνθηκαν αναγκαστικά από τα σπίτια τους, αφοπλίστηκαν ως ύποπτοι μετά την κατάρρευση του ρωσοτουρκικού μετώπου, αντιμετωπίσθηκαν με εχθρότητα από τους Τούρκους αξιωματικούς και στάλθηκαν στα εργατικά τάγματα (αμελέ ταμπουρού). Ακόμη και οι μη στρατεύσιμοι δεν εξαιρέθηκαν από αυτή την τελευταία πρακτική, ιδιαιτέρως μετά την κατάληψη της Τραπεζούντας από τους Ρώσους στις 5 Απριλίου 1916.

Ο κίνδυνος της φυσικής εξόντωσης ανάγκαζε συχνά τους πλούσιους Έλληνες να πληρώνουν ειδικό χρηματικό ποσό (πετέλι), 20 χρυσών λιρών, ενώ οι πιο φτωχοί κατέφευγαν στα βουνά. Κοντά στους τελευταίους προστέθηκαν και όσοι λιποτακτούσαν από τον τουρκικό στρατό εξ’αιτίας των σκληρών συνθηκών. Δημιουργήθηκαν έτσι οι πρώτες αντάρτικες ομάδες, που ο αγώνας τους εντοπίζεται κυρίως στον δυτικό Πόντο, στην περιοχή Αμισού και Πάφρας.

Αν από τις 183.000 Ελλήνων της Αμάσειας επέζησαν έστω και οι 50.000, αυτό οφείλεται στην προστασία που παρείχαν στον πληθυσμό οι αντάρτες.

Από το 1915 είχε αρχίσει τον αγώνα του κατά των Τούρκων ο Βασίλειος Ανθόπουλος (Βασίλ-αγάς) με την ομάδα του, που έγινε ο φόβος και ο τρόμος των Τούρκων της Αμισού.

Η καταγωγή του ήταν από το χωριό Κιζίκ της περιφέρειας του Απές ή Επές. Η δράση του άρχισε τον Ιούλιο του 1915 όταν κατόρθωσε να απελευθερώσει έναν Ρώσο στρατηγό από το στρατόπεδο αιχμαλώτων της Σεβάστειας και να τον οδηγήσει με καράβι στην Ρωσία. Έδρασε στις περιοχές Σεβάστειας, Τοκάτης, Νεοκαισάρειας, Έρπαα, καιΣαμψούντας στον Δυτικό Πόντο. Πραγματοποίησε επανειλημμένες αποστολές στην κατεχόμενη από τους Ρώσους Τραπεζούντα και εξασφάλισε για τα αντάρτικα σώματα σύγχρονα όπλα. Το όνομα της γυναίκας του ήταν Νάστα (Αναστασία), η οποία τον ακολούθησε σε μία τουλάχιστον αποστολή. Δολοφονήθηκε άνανδρα στην Κωνσταντινούπολη το 1922, ενώ προσπαθούσε να συγκροτήσει εκεί σώμα Ποντίων ανταρτών.

Απόγονοι του ηρωἱκού Πόντιου αντάρτη Βασίλειου Ανθόπουλου ζούν σήμερα στο Γιαννακοχώρι Ημαθείας.

Σύμφωνα με ελληνικούς υπολογισμούς, οι αντάρτες ήταν συνολικά 6-7.000. Οι συνθήκες διαβίωσής τους ήταν άθλιες, μέσα σε καλύβες φτιαγμένες από κλαδιά ή σε σπηλιές. Οι αντάρτες αυτοί, με τον πρωτόγονο οπλισμό τους προσπαθούσαν να προστατεύσουν τα γυναικόπαιδα από τις βίαιες και άνανδρες επιθέσεις των Τούρκων.

Η απουσία ενιαίας διοίκησης και συντονισμού, η έλλειψη κατάλληλου οπλισμού και τροφίμων, η δυσκολία κινήσεων, αφού σχεδόν πάντα ακολουθούνταν από γυναικόπαιδα και κυρίως η αδιαφορία του ελληνικού κράτους παρά τις εκκλήσεις για βοήθεια, στάθηκαν οι βασικές αιτίςτης αποτυχίας του αντάρτικου κινήματος του Πόντου.

Αν είχαν εισακουστεί σχετικές υποδείξεις για βοήθεια προς τους αντάρτες του Πόντου ως δύναμη αντιπερισπασμού προς τον Κεμάλ,η μοίρα της Μικράς Ασίας σήμερα να ήταν διαφορετική.



ΣΚΑΝΔΑΛΗ ΦΩΤΕΙΝΗ / ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ