ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΦΑΣΙΣΤΟΕΙΔΕΣ



Η Ελλάδα υφίσταται εδώ και χρόνια μία εισβολή. Δεν έγινε από αέρος, δεν έγινε με όπλα, αλλά έγινε σιγά – σιγά, με το άνοιγμα των συνόρων μας και με την μή φύλαξή τους.

Στην αρχή είδαμε τους μελαμψούς ανθρώπους στα φανάρια, να θέλουν να καθαρίσουν τά τζάμια των αυτοκινήτων μας και αρχίσαμε να τους δίνουμε μερικά από τά ψιλά πού είχαμε μαζί μας. Είπαμε… τι στο καλό, άνθρωποι είναι κι αυτοί, θέλουν να ζήσουν.

Το πρόβλημα όμως γιγαντώθηκε. Και από πρόβλημα έγινε τραγωδία. Η Αθήνα έχει γίνει «γκέτο», ανθρώπων οι οποίοι μπήκαν λαθραία στην χώρα μας. Δεν υπάρχει περίπτωση, όχι να περπατήσει κανείς στο ιστορικό κέντρο βράδυ, αλλά ούτε και να το διασχίσει με το αυτοκίνητο.

Εμφανίσθηκαν ασθένειες οι οποίες είχαν εδώ και δεκαετίες εξαφανισθεί (χολέρα, ελονοσία). Τά εγκλήματα στην Αθήνα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα όχι μόνο αυξήθηκαν, αλλά άλλαξαν και μορφή. Μιλάμε πλέον για μαχαιρώματα έστω και για λίγα ευρώ, για βιασμούς γυναικών, για δολοφονίες εν ψυχρώ!!!

Και όταν άρχισα να μιλάω για το πρόβλημα της λαθραίας εποίκησης Πακιστανών, Αφγανών, Σομαλών, Μπαγκλαντεσιανών, και άλλων φυλών από χώρες της Ασίας ή της Αφρικής, τότε άρχισαν να αποκαλούν εμένα ρατσίστρια, απάνθρωπη, φασίστρια, φασιστοειδές, και όλα τά παράγωγα του – φασι.

Προσπάθησα να τους εξηγήσω, αλλά ματαίως. Διάλογος δεν γίνεται με ανθρώπους οι οποίοι κρύβονται πίσω από το προσωπείο τού δήθεν προοδευτικού.

Και ξέρετε ποιό είναι το παράδοξο;;;;

Ότι εγώ, πού με έχουν «λούσει» κυριολεκτικά με όλα τά κοσμητικά επίθετα, έχω ταξιδέψει σχεδόν σε όλες τις χώρες απ’ όπου προέρχονται οι λαθραίοι μετανάστες. Και στην Βόρειο Αφρική (Τυνησία, Αίγυπτο, Μαρόκο), και στην Μέση Ανατολή (Συρία, Ιορδανία, Λίβανο), αλλά και σε χώρες όπως η Ινδία, το Νεπάλ, η Σρί Λάνκα, τά Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Καί σε όλες αυτές τις χώρες μπήκα έχοντας στο διαβατήριό μου την απαραίτητη βίζα εισόδου, σεβάστηκα στον ύψιστο βαθμό τά ήθη και τά έθιμα τής χώρας και των ανθρώπων, ντύθηκα όπως ορίζουν οι κανόνες, και δεν διανοήθηκα ούτε για ένα δευτερόλεπτο ότι θα μπορούσα να αμφισβητήσω τους νόμους τους, πολιτικούς ή θρησκευτικούς.

Γιατί λοιπόν στην Ελλάδα πρέπει να ανέχομαι περίπου 3 εκατομμύρια από λαθραίους μετανάστες;;;; Και όσο και αν δεν αρέσει στην αριστερά και στις παραφυάδες της, λαθραίοι είναι, εφ’ όσον λαθραία μπήκαν στην Ελλάδα και εγκληματούν.

Με μία παράλογη εμμονή, τά αριστερά κόμματα στην Ελλάδα, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, Οικολόγοι – Πράσινοι, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δείχνουν μία λατρεία, λαγνεία θα έλεγα σχεδόν, σέ όποιον είναι μελαμψός, μιλάει αραβικά ή Ούρντου (γλώσσα τού Πακιστάν), και πιστεύει στον Αλλάχ …..

Γιατί να με παραξενεύει όμως αυτή η αριστερή λατρεία για οτιδήποτε μη ελληνικό;;;; Εφ’ όσον η συγκεκριμένη ιδεολογία πάντοτε αντιπαθούσε και πολεμούσε το έθνος, την σημαία, την εθνική συνείδηση.

Εν πάσει περιπτώσει, όμως, και για να μην μακρηγορώ, εδώ είναι Ελλάδα.

Θέλω την χώρα μου καθαρή, εθνικά ανεξάρτητη και υπερήφανη.

Θέλω να μην κινδυνεύει κανείς έλληνας πολίτης στην χώρα του.

Θέλω να εφαρμόζονται οι νόμοι, όπως συμβαίνει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες αυτού του πλανήτη.

Αν λοιπόν αυτό με κάνει φασίστρια, τότε, ναι, είμαι το μεγαλύτερο φασιστοειδές του κόσμου.

Καλημέρα σας!!!!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ & ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
Ἀκτὴ Θεμιστοκλέους 190, 185 39 ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, Τηλ. +30 210 4514833 (19), Fax +30 210 4528332 e-mail: impireos@hotmail.com

᾿Εν Πειραιεῖ τῇ 4ῃ Ἰουλίου 2012
Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

Ἡ ρῆσις πού διϊστορικά πλέον ἔχει καταστῆ παγκόσμιο κτῆμα τῆς φιλοσοφίας ἀλλά καί τοῦ πρακτικοῦ βίου: «Πᾶσά τε ἐπιστήμη, χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ πάσης ἄλλης ἀρετῆς, πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται» (Πλάτων, Μενέξενος, 247a), ἐπιβεβαιώνεται κατά τρόπον ἀπόλυτον στήν σύγχρονη Βαβέλ τοῦ πειράματος Cern πού διοργανώνει τό Εὐρωπαϊκό Κέντρο Ἐρευνῶν στήν Γενεύη τῆς Ἑλβετίας.

Σήμερα σέ συνέντευξη Τύπου θά παρουσιαστοῦν τά ἀποτελέσματα τῶν πολυμήνων ἐρευνῶν στόν Μεγάλο Ἐπιταχυντή Ἀνδρονίων καί θά διακηρυχθῆ ὅπως διεδόθη, ὅτι ἀνεκαλύφθη «ἐπί τέλους» τό Μποζόνιο τοῦ Χίγκς, γνωστότερο καί ὡς σωματίδιο «Θεός» καί ὄχι ὅπως ἐσφαλμένα λέγεται «σωματίδιο τοῦ Θεοῦ».

Θά παρουσιασθεῖ, ἡ δῆθεν τρομακτική ἀνακάλυψις, ὅτι «τό πεδίον τοῦ ὑποατομικοῦ σωματιδίου Χίγκς δρᾶ σέ ἕνα ἀόρατο ἐνεργειακό πεδίο στό Σύμπαν καί προσδίδει ὑπόσταση στήν ὕλη καί δημιουργεῖ τή μάζα τῶν ἄλλων σωματιδίων» καί ἑπομένως «βρέθηκε τό τελευταῖο κομμάτι τοῦ πάζλ γιά τήν κατανόηση τοῦ σύμπαντος».

Στήν παρουσίαση θά παραστοῦν καί οἱ τέσσερις φυσικοί, πού εἶχαν προτείνει τήν ὕπαρξη τοῦ σωματιδίου πρίν 48 χρόνια, μεταξύ τῶν ὁποίων ὁ Πῆτερ Χίγκς, Ὁμ. Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Ἐδιμβούργου καί ὁ Τόμ Κίμπλ, Ὁμ. Καθηγητής στό Ἰμπέριαλ Κόλετζ τοῦ Λονδίνου.

Ὁ ἄνθρωπος κατά καιρούς προσπάθησε νά ἑρμηνεύσει τό σύμπαν καί τήν ὕπαρξη μέ πλῆθος θεωριῶν. Εἰδικώτερα στήν σύγχρονη ἐποχή ἡ Κβαντομηχανική διατύπωσε θεωρία πού ἀνέτρεψε τήν νευτώνεια μηχανική καί τήν κλασσική ἡλεκτρομαγνητική θεωρία. Ἡ ἀρχή τῆς ἀπροσδιοριστίας τοῦ Χάιζεμπεργκ, κατά τήν ὁποία δέν εἶναι δυνατόν νά προσδιοριστεῖ μέ ἀκρίβεια ἡ θέση καί ἡ ταχύτητα ἑνός ὑποατομικοῦ σωματιδίου καθώς καί ἡ θεωρία τῆς σχετικότητος τοῦ Ἀϊνστάϊν σχετικά μέ τόν χρόνο καί τό χωροχρόνο γενικώτερα, μελετᾶ τήν κινητική συμπεριφορά ἑνός σώματος πού κινεῖται μέ ταχύτητες πού πλησιάζουν τήν ταχύτητα τοῦ φωτός (εἰδική θεωρία τῆς σχετικότητος) καθώς καί τά φαινόμενα τῆς καμπύλωσης τοῦ χωροχρόνου ὡς ἀπόρροια τῆς ὕπαρξης βαρυτικῶν πεδίων (γενική θεωρία τῆς σχετικότητος). Ἡ ἔννοια τῆς «βαρυτικῆς ἰδιομορφίας» πού εἶναι τοῦ συρμοῦ ἰσχυρίζεται ὅτι τό σύμπαν προέρχεται ἀπό μία ἀρχική κατάσταση μάζας ἀπειροστῶν διαστάσεων μέ τεράστια πυκνότητα καί θερμοκρασία 14 περίπου δισεκατομμύρια χρόνια πρίν.

Ἡ νεώτερη θεωρία τῶν «χορδῶν» ἀποπειρᾶται νά ἐξηγήσει τήν δομή τοῦ σύμπαντος σέ ὑποατομικό ἐπίπεδο θεωρώντας καί τήν ἐπίδραση τῆς βαρυτικῆς δύναμης μέ τήν βοήθεια ὄχι σωματιδίων ἀλλά δομῶν μέ διαστάσεις, τῶν λεγομένων χορδῶν. Τέλος ἡ θεωρία τοῦ «χάους» ἀσχολεῖται μέ τήν συμπεριφορά ὁρισμένων μή γραμμικῶν συστημάτων καί μελετᾶ ντετερμινιστικά συστήματα καθώς καί τό συγγενές πεδίο τῆς κβαντικῆς θεωρίας τοῦ χάους.

Ὅλες οἱ ἀνωτέρω θεωρίες ἐπιχειροῦν νά ἑρμηνεύσουν τό φαινόμενο τῆς ζωῆς χωρίς καμμία ἀναφορά ἤ μᾶλλον μέ παγερά ἄρνηση καί ἀποστροφή στό Ὑπερούσιο Πρόσωπο τοῦ Παναγίου Θεοῦ καί ἀποδεικνύονται μέ τόν τρόπο αὐτό ἑτεροκίνητα νευρόσπαστα τοῦ ἀρχαίου δαίμονος, τά ὁποῖα μεταβάλλουν τήν ἐπιστήμη ἀπό ἀλήθεια καί θάμβος σέ πανουργία καί διαστροφή, γιατί ἐπιδιώκουν νά πείσουν ὅτι ἡ τάξις, ἡ ἁρμονία ἡ σκέψις, ἡ τελονομία, ἡ σκοπιμότης καί ἡ πρόδηλος σοφία πού διέπει τό ὑλικό Σύμπαν προέρχεται ἀπό ἄλλογες καί ἀσυνείδητες μονάδες ὕλης πού μάλιστα, ὅπως ἰσχυρίζονται, ἔδρασαν καί δροῦν μέ αἰτία τήν τυχαιότητα.

Σήμερα λοιπόν στήν Γενεύη τῆς Ἑλβετίας «ἔξοχα μυαλά» θέλουν νά μᾶς καταπείσουν ὅτι τό ὑποατομικό σωματίδιο μποζώνιο Χίγκς, πού εἶναι μία ἀσυνείδητη μονάδα ἐνέργειας, ἄν ὑπάρχει, δημιουργεῖ, συντονίζει, σχεδιάζει καί καταστρώνει τά τρισεκατομμύρια τῶν γαλαξιακῶν σχηματισμῶν, τούς σέ αὐτά ὑφισταμένους φυσικούς νόμους ὥστε μήν συγκρούονται μεταξύ τους, τήν ἀέναη κίνηση τῆς συμπαντικῆς ὕλης-μάζης, τήν ὀργανική διάπλαση καί τή ζωή τῶν ἐνοργάνων ὄντων καί φυσικά τήν ἁρμονία τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος. Αὐτό ἀκόμα τό ἀσυνείδητο σωματίδιο, πού δέν ἔχει γνώση τοῦ ἑαυτοῦ του καί δέν μπορεῖ νά ἀπαντήσει στό ἐρώτημα «τί εἶσαι;» καταστρώνει καί δημιουργεῖ ἐκ τοῦ μηδενός συνειδητά ὄντα ὅπως ὁ ἄνθρωπος, πού ἔχουν τό συνειδέναι, ὑπερβαίνει τό ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ ἀνοργάνου καί ὀργανικῆς ὕλης, τά ἀγεφύρωτα ὀργανικά χάσματα μεταξύ ὅλων τῶν εἰδῶν τῶν γενῶν τῶν ἐνοργάνων ὄντων, τό ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ τοῦ φυτικοῦ κόσμου καί τῶν ἐμψύχων ὄντων, τό ἀγεφύρωτο χάσμα μεταξύ τοῦ ἀνθρώπου καί ὅλων τῶν ἄλλων ἐνοργάνων καί ἐμψύχων ὄντων. Ἄν αὐτή ἡ ἀντίληψις δέν ἀποτελεῖ τόν ἀπόλυτο ὁρισμό τοῦ κρετινισμοῦ, τότε τί συνιστᾶ κρετινισμό;

Δυστυχῶς ὅμως δέν εἶναι τόσο ἁπλά τά πράγματα γιατί πίσω ἀπό αὐτές τίς τρομακτικές καί αἴσχιστες γιά τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα, τήν ἀνθρώπινη ἱστορία καί τήν ἀνθρώπινη φιλοσοφία ἀπόψεις κρύβεται τό ἀποκρουστικό πρόσωπο τοῦ διαμονισμοῦ, γιατί μόνο δαιμόνια καί κατεχόμενοι ἀπό αὐτά μποροῦν νά μωρολογοῦν μέ τέτοιες ἀνοησίες.

Προτείνω δέ στούς ἐκλεκτούς αὐτούς «σοφούς», τῶν ὁποίων ὅπως κάθε ἀνθρώπου ὁ ἐγκέφαλος ἔχει ἕνα τρισεκατομμύριο νευρικές συνδέσεις πού «τυχαία» ἔγιναν ἀπό τό ἀσυνείδητο μποζώνιο, ἐάν ἔχουν ἀνάγκη αἱμοληψίας αὐτοί ἤ συγγενικά των πρόσωπα νά μήν προστρέχουν πλέον στόν ἀλτρουϊσμό τῶν συνανθρώπων τους, ἀλλά νά χρησιμοποιήσουν τό αἵμα τῶν «ἐκλεκτῶν συγγενῶν» τους χιμπατζίδων, οὐρακοτάγκων, γοριλῶν, γιββώνων κ.λ.π. γιά νά διαπιστώσουν ὄχι στήν θεωρία ἀλλά στήν πρακτική ἐφαρμογή της τήν δῆθεν ἀλήθεια τῆς «ἀνακαλύψεώς» των, περί τοῦ «κοινοῦ γεννήτορος μποζωνίου» ἐκτός καί ἄν τό μποζώνιο ἔχει τέτοια εὐφυΐα ὥστε νά κατασκευάζει σέ κάθε εἶδος καί ἕναν συγκεκριμένο αἱματολογικό τύπο. Ἄν εἶχε ὅμως τέτοια εὐφυΐα γιατί νά συνεντευξιάζονται ἐκ προσώπου του οἱ συγκεκριμένοι καί ὄχι τό ἴδιο;


Ο Μ Η Τ Ρ Ο Π Ο Λ Ι Τ Η Σ
+ ὁ Πειραιῶς Σ Ε Ρ Α Φ Ε Ι Μ

Τι σημαίνει να είσαι «φτωχός»




Ένας πατέρας με οικονομική άνεση, θέλοντας να διδάξει στο γιο του τι σημαίνει φτώχεια, τον πήρε μαζί του για να περάσουν λίγες μέρες στο χωριό, σε μια οικογένεια που ζούσε στο βουνό. Πέρασαν τρεις μέρες και δυο νύχτες στην αγροικία. Καθώς επέστρεφαν στο σπίτι, μέσα στο αυτοκίνητο, ο πατέρας ρώτησε το γιο του: «Πώς σου φάνηκε η εμπειρία;» «Ωραία» απάντησε ο γιος με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό.

«Και τι έμαθες;» συνέχισε με επιμονή ο πατέρας.

Ο γιος απάντησε:
Εμείς έχουμε έναν σκύλο, ενώ αυτοί τέσσερις.
Εμείς διαθέτουμε μια πισίνα που φτάνει μέχρι την μέση του κήπου, ενώ αυτοί ένα ποτάμι δίχως τέλος, με κρυστάλλινο νερό, μέσα και γύρω από το οποίο υπάρχουν και άλλες ομορφιές.
Εμείς εισάγουμε φαναράκια από την Ασία για να φωτίζουμε τον κήπο μας, ενώ αυτοί φωτίζονται από τα αστέρια και το φεγγάρι.
Η αυλή μας φτάνει μέχρι τον φράχτη, ενώ η δική τους μέχρι τον ορίζοντα.
Εμείς αγοράζουμε το φαγητό μας· αυτοί πάλι, σπέρνουν και θερίζουν γι αυτό.
Εμείς ακούμε CDs. Αυτοί απολαμβάνουν μια απέραντη συμφωνία από πουλιά, βατράχια, και άλλα ζώα. Και όλα αυτά διακόπτονται που και που από το ρυθμικό τραγούδι του γείτονα που εργάζεται στο χωράφι.
Εμείς μαγειρεύουμε με ηλεκτρική κουζίνα. Αυτοί ό,τι τρώνε έχει αυτή την θεσπέσια γεύση, αφού μαγειρεύουν στα ξύλα.
Εμείς, για να προστατευθούμε, ζούμε περικυκλωμένοι από έναν τοίχο με συναγερμό. Αυτοί ζουν με τις ορθάνοιχτες πόρτες τους, προστατευμένοι από την φιλία των γειτόνων τους.
Εμείς ζούμε «καλωδιωμένοι» με το κινητό, τον υπολογιστή, την τηλεόραση. Αυτοί, αντίθετα, «συνδέονται» με την ζωή, τον ουρανό, τον ήλιο, το νερό, το πράσινο του βουνού, τα ζώα τους, τους καρπούς της γης τους, την οικογένειά τους.
Ο πατέρας έμεινε έκθαμβος από τις απαντήσεις του γιου του.
Και ο γιος ολοκλήρωσε με την φράση:
«Σ' ευχαριστώ, μπαμπά, που μας δίδαξες πόσο φτωχοί είμαστε.»

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΠΟΥ ΕΡΙΞΕ ΤΟ «ΧΑΣΤΟΥΚΙ"…. ΗΤΑΝ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ…



Έκανε τον γύρο του κόσμου το περιβόητο «χαστούκι» πού έφαγε η Λιάνα Κανέλη στην πρωϊνή εκπομπή του ΑΝΤ 1, στις 7 Ιουνίου του 2012.

Μια καλοστημένη παγίδα πού δημιούργησαν τά κανάλια, οι δημοσιογράφοι, και το αριστερό κατεστημένο, και θέλησαν να την παρουσιάσουν στην συνέχεια ως το «πρόσωπο του φασισμού», ως «αυτούς πού εδοξάσθησαν κρυπτόμενοι», ως «την ηρωίδα κομμουνίστρια πού δεν καταδέχθηκε να κάνει μήνυση».

Απορώ, θυμώνω, εξίσταμαι, οργίζομαι!!!!

Η δικαιολογημένη αυτή αντίδραση του κ.Ηλία Κασιδιάρη, ήταν αποτέλεσμα της κοροϊδίας, της ειρωνείας, της απαξίωσης από τις δύο καλεσμένες της εκπομπής, κ.κ.Δούρου και Κανέλη. Οι οποίες προφανώς έχουν ξεχάσει όχι μόνο τον πολιτικό τους ρόλο, αλλά και την γυναικεία τους υπόσταση.

Έχουμε δεί επανειλλημένως την κ.Κανέλη να μιλάει με απαξιωτικό τρόπο σε άλλους καλεσμένους τηλεοπτικών εκπομπών, να λέει δημοσίως «άντε ρε μάγκα», με ύφος που θα ζήλευε και ο πιο έμπειρος νταλικέρης. Να ανάβει τσιγάρο λέγοντας «δεν με ενδιαφέρουν οι νόμοι σας». Να απειλεί ευθέως τον κ.Αργύρη Ντινόπουλο, με τά φρικιαστικά λόγια : «έσφαξα τους μενσεβίκους, θα σφάξω κι εσένα», ενώ έχουμε ακούσει το κόμμα της κ.Δούρου να τάσσεται υπέρ των λαθραίων εποίκων από τις ισλαμικές χώρες, να υποστηρίζει το όνομα «Μακεδονία» για το κρατίδιο των Σκοπίων, καί την ίδια να περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι με το περισπούδαστο ύφος τού «εγώ τά ξέρω όλα», ενώ είπε και το εξής αμίμητο: «μπήκε στην Βουλή ένα κόμμα πού θα πάει την χώρα 500 χρόνια πίσω»!!!

Στην συγκεκριμένη εκπομπή, οι δύο γυναίκες, έχοντας ως άσυλο την απάθεια του παρουσιαστή κ.Γ.Παπαδάκη, άρχισαν να επιτίθενται λεκτικά στον κ.Κασιδιάρη, χωρίς να σέβονται ούτε τον ίδιο, ούτε τούς 440.000 Έλληνες πού ψήφισαν το κόμμα του, ούτε τον σταθμό πού τις φιλοξενούσε, ούτε τον βουλευτικό θεσμό. Δεν σεβάστηκαν τίποτα!!!

Αλλά, να σεβαστεί, ποιος;;; Η Αριστερά πού αιματοκύλισε την Ελλάδα;;;;;

Πού ήθελαν το 1945 να κουρέψουν με την ψιλή μηχανή την συγχωρεμένη την γιαγιά μου, Φωτεινή Μπριάνη, επειδή δεν ήταν κομμουνίστρια;;; Πού ανάγκασαν την μητέρα μου, Αναστασία, 13 χρονών κορίτσι, να φυλάει σκοπιά κάθε βράδυ, για να γλιτώσει μαζί με τις αδελφές της από την υποχρεωτική «επιστράτευση» πού είχαν επιβάλει οι κομμουνιστές;;;;

Ποια Αριστερά;;; Αυτήν πού πολέμησε ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου, Σκανδαλής Γεώργιος, νεαρός αξιωματικός τότε, στα βουνά του Γράμμου και του Βίτσι;;;;

Αυτή είναι η Αριστερά. Πού δεν κυβέρνησε ποτέ φανερά, αλλά πάντοτε από τά παρασκήνια.

Μια αριστερά πού παραχάραξε την ιστορία. Οι σφαγιασθέντες Έλληνες της Σμύρνης σύμφωνα με την «γαλλικού» κ.Ρεπούση, έγιναν απλώς μία παρέα πού «συνωστίσθηκε». Μια αριστερά πού λοιδωρεί κάθε τι ελληνικό, εθνικό, ηρωϊκό. Πού θέλει να καταργήσει τις στρατιωτικές και μαθητικές παρελάσεις και να μας επιβάλει τά αηδιαστικά θεάματα όπως τις Gay Parade , η οποία έγινε χθές (9 Ιουνίου) στο κέντρο της Αθήνας. Μια αριστερά πού πέτυχε να καταργηθεί ο εθνικός ύμνος από τά σχολεία, και παλεύει τώρα απεγνωσμένα να καταργήσει την προσευχή, τά θρησκευτικά σύμβολα, την εικόνα του Ιησού Χριστού από τις σχολικές αίθουσες και από τά Δικαστήρια. Πού άνοιξε τά σύνορα της χώρας, απαξίωσε τον έλληνα φαντάρο και έφερε «με το έτσι θέλω» 3.000.000 παράνομους αλλοδαπούς από την Ασία και την Αφρική.

Φτάνει πιά με την δήθεν «πρόοδο» της αριστεράς.

Πίσω από την αντίδραση του Ηλία Κασιδιάρη, ήταν η ψυχή του πατέρα μου, ήταν το καρδιοχτύπι της μητέρας μου, ήταν τά δάκρυα της γιαγιάς μου. Ήταν οι ψυχές των χιλιάδων σφαγιασθέντων ελλήνων, πού απλώς δεν ήθελαν να γίνουν κομμουνιστές. Ήταν οι ιερείς πού κατακρεουργήθηκαν, η φρικτή δολοφονία της μεγάλης ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη, τα εκατοντάδες ελληνικά χωριά πού έκαψαν οι κομμουνιστές. Ήταν η 16χρονη Ευτυχία Καλύβα από το χωριό Καλεσμένο στο Καρπενήσι, πού θυσιάστηκε για να σώσει τά δύο μικρότερα αδέλφια της από τους συμμορίτες. Ήταν το παιδομάζωμα, ο Φενεός, ο Μελιγαλάς. Ήταν οι ψυχές των αδικοσκοτωμένων πού ζητούν ανάπαυση και δικαίωση…..

Τελικά, αυτό το «χαστούκι» ήταν πολύ λίγο για μνημόσυνο….



ΣΚΑΝΔΑΛΗ ΦΩΤΕΙΝΗ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ

ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΦΑΣΙΣΤΟΕΙΔΕΣ



Η Ελλάδα υφίσταται εδώ και χρόνια μία εισβολή. Δεν έγινε από αέρος, δεν έγινε με όπλα, αλλά έγινε σιγά – σιγά, με το άνοιγμα των συνόρων μας και με την μή φύλαξή τους.

Στην αρχή είδαμε τους μελαμψούς ανθρώπους στα φανάρια, να θέλουν να καθαρίσουν τά τζάμια των αυτοκινήτων μας και αρχίσαμε να τους δίνουμε μερικά από τά ψιλά πού είχαμε μαζί μας. Είπαμε… τι στο καλό, άνθρωποι είναι κι αυτοί, θέλουν να ζήσουν.

Το πρόβλημα όμως γιγαντώθηκε. Και από πρόβλημα έγινε τραγωδία. Η Αθήνα έχει γίνει «γκέτο», ανθρώπων οι οποίοι μπήκαν λαθραία στην χώρα μας. Δεν υπάρχει περίπτωση, όχι να περπατήσει κανείς στο ιστορικό κέντρο βράδυ, αλλά ούτε και να το διασχίσει με το αυτοκίνητο.

Εμφανίσθηκαν ασθένειες οι οποίες είχαν εδώ και δεκαετίες εξαφανισθεί (χολέρα, ελονοσία). Τά εγκλήματα στην Αθήνα, αλλά και σε όλη την Ελλάδα όχι μόνο αυξήθηκαν, αλλά άλλαξαν και μορφή. Μιλάμε πλέον για μαχαιρώματα έστω και για λίγα ευρώ, για βιασμούς γυναικών, για δολοφονίες εν ψυχρώ!!!

Και όταν άρχισα να μιλάω για το πρόβλημα της λαθραίας εποίκησης Πακιστανών, Αφγανών, Σομαλών, Μπαγκλαντεσιανών, και άλλων φυλών από χώρες της Ασίας ή της Αφρικής, τότε άρχισαν να αποκαλούν εμένα ρατσίστρια, απάνθρωπη, φασίστρια, φασιστοειδές, και όλα τά παράγωγα του – φασι.

Προσπάθησα να τους εξηγήσω, αλλά ματαίως. Διάλογος δεν γίνεται με ανθρώπους οι οποίοι κρύβονται πίσω από το προσωπείο τού δήθεν προοδευτικού.

Και ξέρετε ποιό είναι το παράδοξο;;;;

Ότι εγώ, πού με έχουν «λούσει» κυριολεκτικά με όλα τά κοσμητικά επίθετα, έχω ταξιδέψει σχεδόν σε όλες τις χώρες απ’ όπου προέρχονται οι λαθραίοι μετανάστες. Και στην Βόρειο Αφρική (Τυνησία, Αίγυπτο, Μαρόκο), και στην Μέση Ανατολή (Συρία, Ιορδανία, Λίβανο), αλλά και σε χώρες όπως η Ινδία, το Νεπάλ, η Σρί Λάνκα, τά Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Καί σε όλες αυτές τις χώρες μπήκα έχοντας στο διαβατήριό μου την απαραίτητη βίζα εισόδου, σεβάστηκα στον ύψιστο βαθμό τά ήθη και τά έθιμα τής χώρας και των ανθρώπων, ντύθηκα όπως ορίζουν οι κανόνες, και δεν διανοήθηκα ούτε για ένα δευτερόλεπτο ότι θα μπορούσα να αμφισβητήσω τους νόμους τους, πολιτικούς ή θρησκευτικούς.

Γιατί λοιπόν στην Ελλάδα πρέπει να ανέχομαι περίπου 3 εκατομμύρια από λαθραίους μετανάστες;;;; Και όσο και αν δεν αρέσει στην αριστερά και στις παραφυάδες της, λαθραίοι είναι, εφ’ όσον λαθραία μπήκαν στην Ελλάδα και εγκληματούν.

Με μία παράλογη εμμονή, τά αριστερά κόμματα στην Ελλάδα, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, Οικολόγοι – Πράσινοι, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δείχνουν μία λατρεία, λαγνεία θα έλεγα σχεδόν, σέ όποιον είναι μελαμψός, μιλάει αραβικά ή Ούρντου (γλώσσα τού Πακιστάν), και πιστεύει στον Αλλάχ …..

Γιατί να με παραξενεύει όμως αυτή η αριστερή λατρεία για οτιδήποτε μη ελληνικό;;;; Εφ’ όσον η συγκεκριμένη ιδεολογία πάντοτε αντιπαθούσε και πολεμούσε το έθνος, την σημαία, την εθνική συνείδηση.

Εν πάσει περιπτώσει, όμως, και για να μην μακρηγορώ, εδώ είναι Ελλάδα.

Θέλω την χώρα μου καθαρή, εθνικά ανεξάρτητη και υπερήφανη.

Θέλω να μην κινδυνεύει κανείς έλληνας πολίτης στην χώρα του.

Θέλω να εφαρμόζονται οι νόμοι, όπως συμβαίνει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες αυτού του πλανήτη.

Αν λοιπόν αυτό με κάνει φασίστρια, τότε, ναι, είμαι το μεγαλύτερο φασιστοειδές του κόσμου.

Καλημέρα σας!!!!

ΣΚΑΝΔΑΛΗ ΦΩΤΕΙΝΗ / ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ

Ένα άρθρο από τη Θράκη,αποκαλύπτει πόσο “τυφλά” είναι τα ελληνικά κόμματα.Τα τυφλώνει το πάθος για το εκλογικό αποτέλεσμα.Κι όχι μόνο σ΄ αυτές τις εκλογές.Προκειμένου να μαζέψουν στην κάλπη τους μερικούς ψήφους παραπάνω δεν διστάζουν να θέσουν σε αμφισβήτηση ακόμη και τον ίδιο τους τον πατριωτισμό.

Τα tourkikanea.gr με αφορμή μία αφίσα που καλεί τους μουσουλμάνους να ψηφίσουν με συγκεκριμένο τρόπο ώστε να στηρίξουν τους “τούρκους” όπως λένε υποψηφίους δημοσιεύει ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που θα έπρεπε κανονικά να προβληματίσει πολλούς στην Αθήνα.

Κι επειδή οι πολιτικοί μας είμαστε βέβαιοι ότι δεν πρόκειται να μπουν στον κόπο ,τουλάχιστον ας προβληματιστούμε εμείς οι πολίτες

Αναδημοσιεύουμε αυτούσιο το άρθρο:

Την παραπάνω αφίσα την βρήκαμε να διακινείται στο δίκτυο μεταξύ τουρκόφωνων τηςελληνικής Θράκης. Η μετάφραση είναι :

¨Η Ξάνθη μπορεί να εκλέξει δύο Τούρκους βουλευτές. Ο Χουσείν Ζεϊμπέκ στον ΣΥΡΙΖΑ και ο Χασάν Εφέντι στο ΚΚΕ είναι επικεφαλής της λίστας τους. Μπορούμε και τους δύο να τους στείλουμε στην βουλή μοιράζοντας τις ψήφους μας. Δεν πρέπει να χάσουμε αυτήν την ευκαιρία. Η Ξάνθη στέλνει στην βουλή δύο Τούρκους υποψηφίους.¨ Σημ: Είναι γνωστή παλαιόθεν η στοχευμένη τακτική κατευθυνόμενης και υπαγορευόμενης ψήφου μεταξύ των μουσουλμάνων.

Δηλαδή μετά από την Ροδόπη όπου είναι ορατό το ενδεχόμενο να μην υπάρχει κανέναςχριστιανός βουλευτής, παρουσιάζεται και στην Ξάνθη η προοπτική να έχει δύο από τους τρεις της βουλευτές Τούρκους. Και δεν γράφω μουσουλμάνους διότι έτσι αυτοπροσδιορίζονται οι συγκεκριμένοι υποψήφιοι. Αν έβγαινε ο Ιρφάν Μεχμεταλή που ήταν υποψήφιος με τον Καμμένο τότε θα μιλούσαμε για Έλληνα Πομάκο. Τώρα μιλάμε για Τούρκους.

Φτάνουμε δηλαδή στο σημείο να είναι πολύ πιθανό οι 5 στους 6 βουλευτές των νομών Ροδόπης-Ξάνθης να είναι Τούρκοι. Τα κόμματα είναι προφανές πως κοιτάνε πρώτα το δικό τους κομματικό συμφέρον και λιγότερο το εθνικό συμφέρον.

Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του υποψήφιου με το ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργου Πεταλωτή ο οποίος αφού έμαθε πως είναι δεύτερος - πίσω από τον πράκτορα των τουρκικών συμφερόντων – στη λίστα του κόμματός του στον νομό Ροδόπης, μεταξύ άλλων δήλωσε πως :¨ ……..Εκείνο που έχει σήμερα σημασία είναι να ενισχυθεί το ΠΑΣΟΚ και στη Ροδόπη και σε όλη την Ελλάδα…………¨

Ας του πει κάποιος πως αν εκείνος δεν έχει πρόβλημα να είναι ο ¨νεροκουβαλητής¨ του κυρίου Χατζηοσμάν, αρκετοί άλλοι -πολλοί ελπίζουμε - έχουν. Ευχόμαστε ολόψυχα μια τραγική αποτυχία στη λίστα του ΠΑΣΟΚ, στο σχηματισμό της οποίας θεωρούμε πως μεγάλη είναι η ευθύνη της τοπικής κομματικής οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ. Διότι όλοι αυτοί, χρόνια τώρα, πήραν τον Χατζηοσμάν από υπαρχηγό του DEB, τον έκαναν αντινομάρχη γιατί τους συνέφερε κομματικά και μετά και βουλευτή. Αδιαφορούσαν πλήρως για τις συχνές επισκέψεις του στο προξενείο, για τις επαφές του με αλυτρωτικούς συλλόγους του εξωτερικού και για την απόλυτη ευθυγράμμιση του με το ΥΠΕΞ της Τουρκίας. Τότε αυτά δεν τους ενοχλούσαν διότι χάρη στις ψήφους που τους έφερνε νέμονταν και την εξουσία. Τώρα λοιπόν να τον έχουν να τον χαίρονται !

O κύριος Χατζηοσμάν ακολουθεί σταθερά εθνική τουρκική πολιτική. Δηλώνει σταθερά και αταλάντευτα την τουρκική εθνική καταγωγή του, έχει πολύ καλές σχέσεις με το προξενείο, αναγνωρίζει τους ψευδομουφτήδες και όχι τους νόμιμα διορισμένους μουφτήδες και τον υποστηρίζουν ξεκάθαρα και ονομαστικά τα ενισχυόμενα από το προξενείο τουρκόφωνα ΜΜΕ.

Και σε ποιόν να στραφείς ; Σε αιρετούς που παρακαλάνε για μια προεκλογική φωτογραφία με τον πρόξενο ; Σε δημάρχους που είναι συνέταιροι σε επιχειρήσεις στην Τουρκία ή φτάνουν να υπόσχονται σε μουσουλμανικό χωριό ¨Θα πάρω την αστυνομία από το χωριό σας¨ ; Σε νομάρχες που ξεδιάντροπα και ανθελληνικά κατεδίωκαν τις εθνικές δράσεις του πραγματικά μεγάλου Έλληνα Πρόδρομου Εμφιετζόγλου ;

Και αυτό την εποχή που το τουρκικό προξενείο πιο δυνατό από ποτέ, αλωνίζει. Στήνει τουρκόψυχους συλλόγους, ορίζει υποψηφίους βουλευτές που θα εκλεγούν, ενισχύει ποδοσφαιρικές ομάδες, πληρώνει ιμάμηδες, πληρώνει θεολόγους,πληρώνει εφημερίδες, ενισχύει επιχειρηματίες, επισκευάζει τζαμιά, στήνει κόμματα, στήνει τούρκικα πανηγύρια, φέρνει από την Τουρκία κάθε τόσο διάφορους για να πετύχει ομογενοποίηση, αγοράζει ραδιοσταθμούς, και ακούστε κι αυτό : Μάθαμε πως έχει μέσα στο προξενείο και δύο δικηγόρους οι οποίοι ασχολούνται με την εξουθένωση των ¨αντιπάλων¨Δηλαδή αν κάποιος π.χ. μουσουλμάνος δεν υπακούει στο προξενείο αυτοί ψάχνουν να δούνε πως μπορούνε να τον πλήξουν. Π.χ. έχει κάποιο αυθαίρετο, έχει κάποια οφειλή, κάνει κάποια μαύρη δουλειά ; Μετά λοιπόν βάζουν έναν τρίτο -όργανο του προξενείου- να κάνει την απαραίτητη καταγγελία, έτσι ώστε ο έρμος ο μουσουλμάνος να πάρει το μήνυμα….Άλλωστε ποιός θα τον υπερασπιστεί ; Η ανύπαρκτη Ελλάδα ;

Είναι φανερό πως εδώ υπάρχει σαφέστατο έλλειμμα ελληνικής εθνικής στρατηγικής. Και αν δεν το απαιτήσουμε εμείς οι Θρακιώτες, δύσκολα να γίνει από το κέντρο. Ήδη τα γραφεία του ελληνικού ΥΠΕΞ στην Θράκη πνέουν τα λοίσθια.Το γεγονός πως φτάσαμε στο σημείο η Ροδόπη ενδεχομένως μετά από 15 μέρες να μην έχει ούτε έναν βουλευτή ή στο σημείο π.χ. να κάνει μεταθέσεις στρατιωτών ο Μάντατζι (!) δεν είναι καθόλου τυχαίο. Αποτελεί αποτέλεσμα ενός χρόνιου και σταδιακού αφελληνισμού της ελληνικής Θράκης. Και συνεργοί σε αυτό είναι η Άγκυρα, η Αθήνα και αρκετοί κολοέλληνες της Θράκης.

Ακούει κανείς ;”

Είδα στόν ύπνο μου....

Είδα στον ύπνο μου πως επισκέφθηκα τον Παράδεισο κι ένας άγγελος ανέλαβε να με ξεναγήσει.

Περπατούσαμε δίπλα - δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη με αγγέλους.

Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό εργασίας και είπε :

 «Αυτό είναι το Τμήμα Παραλαβής.
Εδώ παραλαμβάνουμε όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στον Θεό με τη μορφή προσευχής»
>
Κοίταξα γύρω - γύρω στον χώρο.
Έσφυζε από κίνηση, με τόσο πολλούς αγγέλους να βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από χαρτιά και σημειώματα, από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

 Μετά, προχωρήσαμε σε έναν μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στον δεύτερο σταθμό. Ο άγγελος μού είπε:
«Αυτό είναι το Τμήμα Συσκευασίας και Παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί προωθούνται και παραδίδονται σ' αυτούς που τις ζήτησαν»
>
Πρόσεξα και πάλι πόση κίνηση είχε και εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στη γη.
>
Τέλος, στην άκρη ενός μακρινού διαδρόμου, σταματήσαμε στην πόρτα ενός πολύ μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.
>
«Αυτό είναι το Τμήμα των Ευχαριστιών» μου είπε σιγανά ο φίλος άγγελός μου.
  Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος.
 «Πώς γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ;» ρώτησα.
>
 «Είναι λυπηρό» αναστέναξε ο άγγελος. «Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι, πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια».
>
 «Πώς μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε;» ρώτησα πάλι.

 «Πολύ απλά», απάντησε.
 «Χρειάζεται μόνο να πεις: Ευχαριστώ Θεέ μου!»
  «Και για τι ακριβώς πρέπει να ευχαριστήσουμε;»
>
«Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω απ' το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου.
 »Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σ' ένα πιατάκι, είσαι ανάμεσα στο 8% των ανθρώπων που ευημερούν.
>
 »Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία από όση αρρώστια είσαι πιο ευλογημένος από όσους δεν θα επιζήσουν καν ως την αυριανή μέρα.
>
 »Αν ποτέ δεν βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας, είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης.

 »Αν μπορείς να προσευχηθείς σε έναν ναό, χωρίς τον φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης. θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο.
>
 »Αν οι γονείς σου είναι ακόμα ζωντανοί και είναι ακόμα παντρεμένοι μεταξύ τους, είσαι σπάνιος.
>
 »Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς, δεν είσαι ο κανόνας, είσαι η εξαίρεση για όλους όσους ζουν μέσα στην  αμφιβολία και στην απόγνωση
>
 »Και αν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία, πρώτον γιατί σου το έστειλε κάποιος που σ' αγαπάει και δεύτερον γιατί είσαι πιο τυχερός από 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους, που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν.

Η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΟΛΙΣ

Με ένα εντυπωσιακά ειλικρινές άρθρο, που

δημοσιεύεται στην έγκυρη εφημερίδα SABAH , από τον Engin Ardic,

γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο στην Τουρκία

στηλιτεύεται ο Τουρκικός τρόπος εορτασμού της πτώσης της

Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαΐου...

Στο εν λόγω άρθρο ο συγγραφέας παρουσιάζει µία

σειρά από αλήθειες για τις οποίες το Κεµαλικό καθεστώς εδώ

και δεκαετίες προσπαθεί να καταπνίξει. Αξίζει να παρατεθεί

μεταφρασμένο το πλήρες κείμενο, από την συγκεκριμένη διεύθυνση

της Τουρκικής εφημερίδας Sabah το οποίο έχει ως εξής : 

" Τούρκοι συμπατριώτες, σταματήστε πια τις φανφάρες και

τις γιορτές για την Άλωση, αρκετή ßία έχουμε δώσει στην Ανατολή µε

τις πράξεις µας..."

« ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο µε θέμα : 

«Θα πάρουμε πίσω την Πόλη»...

ΑΝ έφτιαχναν μακέτα µε τα τείχη της πόλης και τους

στρατιώτες µε τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη... 

(όπως εμείς στην Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο !)

ΑΝ ένας τύπος ντυμένος όπως ο περίφημος Έλληνας νικηφόρος και

σχεδόν μυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό µας Ulubatlι Hasan και

τον γκρέμιζε κάτω...

ΑΝ ξαφνικά έμπαινε στην πόλη κάποιος ντυμένος Αυτοκράτορας

Κωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο και δίπλα του άλλος ως

Λουκάς Νοταράς, ως Γεώργιος Φραντζής κι έμπαιναν ως

αντιπρόσωποι της πόλης... ( όπως εμείς στην Τουρκία κάνουμε κάθε

χρόνο !)

ΑΝ έφτιαχναν µια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε μιναρέδες

αλλά Σταυρό....

ΑΝ έκαιγαν λιβάνι και έλεγαν ύμνους, θα µας άρεσε ;

Δεν θα µας άρεσε, θα ξεσηκώναμε τον κόσμο, μέχρι που

θα καλούσαμε πίσω τον πρέσβη µας από την Ελλάδα.

Τότε, γιατί το κάνετε εσείς αυτό, κάθε χρόνο ;

Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την Άλωση) σαν να

ήταν χθες ;

Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, ( µ΄ αυτές τις γιορτές πού

κάνετε ) διακηρύσσετε σε όλο τον κόσµο ότι:

«αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά µας, ήρθαµε εκ των υστέρων και τα

πήραμε µε τη ßία».

Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη µνήµη µια υπόθεση 6 αιώνων;

Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποια

µέρα θα δοθεί πίσω ;

Μην φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε µερικοί

ηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919.

Μη φοβάστε, τα 9 εκατοµµύρια Ελλήνων δεν μπορούν να πάρουν

την πόλη των 12 εκατοµµυρίων, και αν ακόμα την πάρουν δεν μπορούν

να την κατοικήσουν.

Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση είναι µια

χούφτα φανατικοί µόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα.

Ρε σεις, αν µας πούνε ότι λεηλατούσαμε την Πόλη τρεις

µέρες και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουμε ;

Θα υπερασπιστούμε τον εαυτό µας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο

Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή θα αφήσουμε το θέμα στους ιστορικούς ;

Αντί να περηφανευόμαστε µε τις πόλεις που κατακτήσαμε, ας

περηφανευτούμε µε αυτές που ιδρύσαμε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν

υπάρχουν.

Όλη η Ανατολή είναι περιοχή µέ την βία κατακτημένη...

Ακόμα και το όνομα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που

πιστεύουν (ana=µανα, dolu=γεµάτη) αλλά προέχεται από την ελληνική

λέξη η Ανατολή.

Ακόμα και η ονομασία της Ισταµπούλ δεν είναι όπως µας

λέει ο Ebliya Celebi «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάµ» τραßώντας τη

λέξη από τα μαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν».

Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαµε µόνιµη εγκατάσταση, τέλος η

νοµαδική ζωή και γι' αυτό ο λαός αγοράζει πέντε - πέντε τα

διαµερίσµατα. Κανείς δεν μπορεί να µας κουνήσει, ηρεμήστε πια...

Οι χωριάτες µας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την

Κωνσταντινούπολη χωρίς όμως πολλές φανφάρες...».

ΙΔΙΩΝΥΜΟ

Ο όρος αναφέρεται στο «ιδιώνυμο» (ειδικό) αδίκημα όπως περιγράφεται σε νόμο που ψηφίστηκε το 1929 (N. 4229) μετά από πρόταση της κυβέρνησης Βενιζέλου. Επρόκειτο για νόμο "Περί μέτρων προστασίας του κοινωνικού καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών". Ο στόχος του ήταν η ποινικοποίηση των "ανατρεπτικών" ιδεών, ιδιαίτερα η δίωξη κομμουνιστών, αναρχικών και η καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων.

Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα 

Κόρη του Υδραίου πλοιάρχου Σταυριανού Πινότση και της επίσης Υδραίας Σκεύως Κοκκίνη, που καταγόταν από εφοπλιστική οικογένεια, γεννήθηκε στις 11 Μαΐου 1771 στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης, όπου ο πατέρας της εκρατείτο για συμμετοχή στα Ορλοφικά. Στα 17 της παντρεύτηκε τον σπετσιώτη πλοίαρχο Δημήτριο Γιάννουζα, από τον οποίο ονομάζετο και Δημητράκαινα. Το 1797ο σύζυγός της σκοτώθηκε σε συμπλοκή με αλγερινούς πειρατές και η Λασκαρίνα σε ηλικία 26 ετών μένει χήρα με τρία παιδιά, τον Ιωάννη, τον Γεώργιο και την Μαρία. 

Το 1801 παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον σπετσιώτη πάμπλουτο εφοπλιστή Δημήτριο Μπούμπουλη, από τον οποίο έλαβε το όνομα Μπουμπουλίνα, με το οποίο έγινε γνωστή. Και ο δεύτερος σύζυγός της σκοτώθηκε σε σύγκρουση με αλγερινούς πειρατές το 1811, μεταξύ Μάλτας και Ισπανίας. Μαζί του απέκτησε τρία παιδιά, την Ελένη, την Σκεύω και τον Νικόλαο. 

Με την περιουσία του συζύγου της, που ξεπερνούσε τα 300.000 τάλληρα, η Μπουμπουλίνα ασχολήθηκε με τα ναυτιλιακά κι έγινε μέτοχος σε διάφορα σπετσιώτικα πλοία. Όμως, το 1816 οι Οθωμανοί επεχείρησαν να κατάσχουν την περιουσία της, επειδή τα πλοία του συζύγου της μετείχαν υπό ρωσική σημαία στον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1806. Με τη μεσολάβηση του ρώσου πρεσβευτή στην Κωνσταντινούπολη Στρογκάνωφ και της μητέρας του Σουλτάνου Βαλιντέ κατόρθωσε να διασώσει την περιουσία της. 

Στην Κωνσταντινούπολη φαίνεται ότι μυήθηκε στη Φιλικήν Εταιρεία το 1819, αλλά το γεγονός αμφισβητείται, καθώς είναι γνωστό ότι η οργάνωση δεν έκανε ποτέ μέλη της, γυναίκες. Μόλις η Μπουμπουλίνα επέστρεψε στις Σπέτσες διέταξε την ναυπήγηση του πλοίου «Αγαμέμνων», για το οποίο δαπάνησε 25.000 δίστηλα. Με μήκος 48 πήχεις (περίπου 34 μέτρα) και εξοπλισμένο με 18 κανόνια, ο «Αγαμέμνων» καθελκύστηκε το 1820 και ήταν το μεγαλύτερο πλοίο που έλαβε μέρος στην Επανάσταση. 

Ο Εθνικός Ξεσηκωμός βρήκε την Μπουμπουλίνα «πεντηκοντούτιδα, ωραίαν, αρειμάνιον ως αμαζόνα, επιβλητικήν καπετάνισσαν, προ της οποίας ο άνανδρος ησχύνετο και ο ανδρείος υπεχώρει», όπως την σκιαγράφησε ο δημοσιογράφος και ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων. Ξόδευε την περιουσία της, όχι μόνο για την διατήρηση των πλοίων της, αλλά και για τα στρατεύματα στην ξηρά. Συμμετείχε με το πλοίο της «Αγαμέμνων» στον αποκλεισμό του Ναυπλίου και ανεφοδίασε με δικές της δαπάνες τους υπερασπιστές του Άργους. Σε μια έφοδο των Τούρκων υπό τον Κεχαγιάμπεη σκοτώθηκε ο γιος της Ιωάννης Γιάννουζας. Στην συνέχεια έλαβε μέρος στον αποκλεισμό της Μονεμβασίας, στην πολιορκία και την άλωση του Ναυπλίου και της Τριπόλεως, στην οποία εισήλθε πάνω σε λευκό ίππο και έσωσε τα χαρέμια του Χουρσίτ Πασά από την μήνη των πολιορκητών. 

Μετά την άλωση του Ναυπλίου, το Νοέμβριο του 1822, η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε στην πόλη (έδρα της προσωρινής κυβέρνησης), όπου έζησε έως τα μέσα του 1824. Εκδιώχθηκε από το Ναύπλιο κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, όταν πήρε το μέρος του φυλακισμένου Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, με τον οποίο είχε συγγενέψει, από τον γάμο της κόρης της Ελένης με τον γιο του Πάνο. Οι κυβερνητικοί σκότωσαν τον γαμπρό της και από την ίδια αφαίρεσαν το κομμάτι γης που της είχαν δώσει για τις υπηρεσίες της στον Αγώνα. 

Έτσι, η Μπουμπουλίνα επέστρεψε πικραμένη στις Σπέτσες και εγκαταστάθηκε στο σπίτι του δεύτερου συζύγου της, μόνη με τα υπολείμματα της περιουσίας της, μέχρι το τέλος της ζωής της, που δεν άργησε να έλθει. Τον Μάιο του 1825 ο γιος της Γεώργιος Γιάννουζας κλέφτηκε με την Ευγενία Κούτση, κουνιάδα του ετεροθαλούς αδελφού της Μπουμπουλίνας, Λάζαρου Ορλώφ. Ο Ορλώφ, συνοδευόμενος από μέλη της οικογένειας Κούτση, πήγε στο σπίτι της Μπουμπουλίνας σε αναζήτηση της Ευγενίας. Στην λογομαχία που ακολούθησε, κάποιος πυροβόλησε και χτύπησε στο μέτωπο την Μπουμπουλίνα, που έπεσε νεκρή (22 Μαΐου). Δεν έχει διαλευκανθεί αν ήταν τυχαίο περιστατικό ή δολοφονία. Τα οστά της εναποτέθηκαν στον ιδιόκτητο ναΐσκο του Αγίου Ιωάννου. Μεταθανάτια έλαβε τον τίτλο του ναυάρχου από την Ρωσία, πρωτοφανής τιμή για γυναίκα. 

Οι απόγονοι της Μπουμπουλίνας δώρισαν το πλοίο «Αγαμέμνων» στο νεοσύστατο κράτος, το οποίο έγινε η ναυαρχίδα του Ελληνικού Στόλου με το όνομα «Σπέτσαι». Ανατινάχθηκε από τον Ανδρέα Μιαούλη στον Πόρο κατά τη διάρκεια των πολιτικών ταραχών της 29ης Ιουλίου 1831. Το αρχοντικό της Μπουμπουλίνας στις Σπέτσες είναι σήμερα Μουσείο. Περιλαμβάνει συλλογή όπλων, επιστολές και άλλα αρχεία, παλιά βιβλία, πορτραίτα της Μπουμπουλίνας, προσωπικά της αντικείμενα, έπιπλα και διακρίσεις που τις είχαν απονείμει κυρίως ξένες κυβερνήσεις. 

Μαζί με την Μαντώ Μαυρογένους υπήρξαν οι δύο κορυφαίες γυναικείες μορφές της Επανάστασης του '21. 

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΞΕΡΙΖΩΣΑΜΕ ! 

Μετά την διάλυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, ένα σημαντικό μέρος του Ελληνισμού διαφυλάχθηκε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στον Πόντο. Οι Έλληνες του Πόντου αποτελούσαν το πιο αποκομμένο κομμάτι του Ελληνισμού μέσα στην Οθωμανική αυτοκρατορία, αφού ζούσαν σε μία περιοχή φτωχή, χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την κεντρική διοίκηση. Παρ’όλα αυτά, οι Πόντιοι κατόρθωσαν να διατηρήσουν την γλώσσα και την θρησκεία τους, απέκτησαν κυρίαρχη οικονομική θέση στα αστικά κέντρα της περιοχής, επεκτάθηκαν στις περιοχές του Καυκάσου και της Κριμαίας και ανέπτυξαν μια σημαντική εκπαιδευτική δραστηριότητα. 

Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000, οι οποίοι κατοικούσαν κυρίως στα αστικά κέντρα της περιοχής : Σινώπη, Αμάσεια, Τραπεζούντα, Σαμψούντα, Λαζική, Αργυρούπολη, Σεβάστεια, Τοκάτη και Νικόπολη. Στην περιοχή του Πόντου υπήρχαν 100 ελληνικά σχολεία, ενώ μετά την κατάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας το 1919, τα σχολεία υπολογίζονταν σε 1401 όπου φοιτούσαν 86.000 μαθητές, με πιο φημισμένο το Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Οι Πόντιοι διέθεταν τυπογραφείο, εφημερίδες, περιοδικά, λέσχες και θέατρα, και έκαναν έτσι αισθητό το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο και το εθνικό τους φρόνημα. 

Το 1915, όταν όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη είχαν εμπλακεί στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξε μία χρονιά ορόσημο για τον Ποντιακό Ελληνισμό, καθώς οι Τούρκοι εκπόνησαν ένα σχέδιο εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Τον Ιούνιο πραγματοποιήθηκε η εξορία και σφαγή των Αρμενίων, ενώ αρχίζουν οι πρώτες βιαιοπραγίες εναντίον του ποντιακού στοιχείου. «Άμεση εξόντωση μόνο των ανδρών που κατοικούν στις πόλεις, ηλικίας 16-60 ετών και εξορία όλων των ανδρών και γυναικόπαιδων στα ενδότερα της Ανατολής, με πρόγραμμα σφαγής και εξόντωσης», ήταν το σχέδιο που εκπονήθηκε τον Δεκέμβριο του 1916 από τους Τούρκους στρατηγούς Εμβέρ και Ταλάτ. 

Το σχέδιο ξεκίνησε στις περιοχές Σαμψούντας και Πάφρας, ενώ η Τραπεζούντα είχε αρχικά γλιτώσει διότι είχε καταληφθεί τον Απρίλιο του 1916 από τον Ρωσικό στρατό. Όταν όμως οι Ρώσοι έφυγαν από την πόλη δύο χρόνια αργότερα, ο μισός ποντιακός πληθυσμός εγκατέλειψε τις εστίες του, για να γλιτώσει την σφαγή από τους Τούρκους και ακολούθησε τον Ρωσικό στρατό. Οι περισσότεροι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στον Καύκασο και στα παράλια της Γεωργίας. 

Με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Πόντιοι πίστεψαν πως τα δεινά τους θα έφθαναν σε ένα τέρμα, αλλά οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι εκκλήσεις τους για να συμπεριληφθούν στο ελληνικό κράτος δεν εισακούσθηκαν, αφού ο Ελευθέριος Βενιζέλος θεωρούσε ότι ο Πόντος ήταν πολύ απομακρυσμένος, και δεν ήταν δυνατή η υπεράσπισή του από τις τουρκικές επιδρομές. Σε αντάλλαγμα, πρότεινε να προχωρήσουν οι Πόντιοι στην δημιουργία μιας ομοσπονδίας με τους Αρμενίους και έτσι τον Ιανουάριο του 1920 δημιουργήθηκε το Ποντοαρμενικό κράτος. Όμως με την ήττα του Αρμενικού στρατού το 1920 στο Ερζερούμ από τις δυνάμεις του Κεμάλ, οι Αρμένιοι συνθηκολόγησαν και οι Πόντιοι έμειναν παντελώς αβοήθητοι. 

Από τότε και μέχρι τον Αύγουστο του 1922, ο Κεμάλ Ατατούρκ, έχοντας εκκαθαρίσει τα δευτερεύοντα μέτωπα στην Μικρά Ασία, προχώρησε ανενόχλητος στην σταδιακή εξόντωση του Ποντιακού Ελληνισμού. Πόλεις και χωριά κάηκαν, οι κάτοικοι σφάχτηκαν, ατιμάστηκαν, εξορίστηκαν και όσοι συνελήφθησαν, προωθήθηκαν στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας. 

Στο διάστημα 1914-1922, εξοντώθηκαν 200.000 Πόντιοι, ενώ τον Οκτώβριο του 1922, με την μεσολάβηση των συμμαχικών δυνάμεων συμφωνήθηκε να μεταφερθούν οι επιζώντες πρώτα στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στην Ελλάδα. Περίπου 1.220.000 πρόσφυγες δέχθηκε η Ελλάδα την δεκαετία του 1920, από τους οποίους 400.000 εγκαταστάθηκαν στην Βόρεια Ελλάδα, αλλά και στην Αθήνα. 

Παρά τα προβλήματα που δημιουργεί η προσφυγιά, οι Έλληνες του Πόντου, κατάφεραν να ριζώσουν τελικά στην νέα τους πατρίδα και να δώσουν νέα πνοή στον εθνολογικό και οικονομικό τομέα. 

«Επιτέλους τους ξεριζώσαμε…», ήταν τα λόγια του Κεμάλ Ατατούρκ, στις 13 Αυγούστου 1923, όταν κατάφερε να ολοκληρώσει το σχέδιο της γενοκτονίας ενός ολόκληρου, υπερήφανου λαού. 

Μια ολόκληρη περιοχή έσβησε βίαια και άδικα από τον παγκόσμιο χάρτη. Η Ελλάδα πόνεσε για άλλη μία φορά. Ταπεινώθηκε, αφού της απόκοψαν ακόμη ένα κομμάτι της, αλλά δεν έχασε την αξιοπρέπειά της. 

Μια ελληνική περιοχή εξαφανίστηκε, αλλά δεν έσβησε ποτέ από τις καρδιές των ηρωικών Ποντίων, αυτών που σφαγιάστηκαν για την ιδέα της Ελλάδας, αυτών που χάθηκαν στα βάθη της Ανατολής, και τέλος των προσφύγων που έφθασαν στην Ελλάδα για να μεταλαμπαδεύσουν το μήνυμα : «Μας ξερίζωσαν με τα σπαθιά. Δεν μας νίκησαν. Το βλέμμα μας και η καρδιά μας είναι πάντα στον Πόντο». 

ΧΡΗΣΤΑΚΗΣ ΛΟΙΖΟΣ «Να γράψει τουρκικά, εγγλέζικα, αράπικα, δεν με πειράζει….»

Διάβασα προσφάτως το βιβλίο του Π.Κασσιμάτη «Αγνοούμενοι, Άκρως Απόρρητο, Δεκατρία περιστέρια» , και επειδή η καρδιά μου έκλαψε για άλλη μία φορά από την τραγωδία της Κύπρου, θέλω να μοιραστώ μαζί σας μία μικρή – μεγάλη ιστορία.

«Η ιστορία του βενιαμίν τής Κυπριακής τραγωδίας, Χρηστάκη Λοίζου, είναι συγκλονιστική. Ο Χριστάκης είναι σήμερα 40 χρονών. Κατά την διάρκεια τη εισβολής ήταν μόλις 5 χρονών. Τότε, στις 17 Αυγούστου του 1974. οι Τούρκοι εισβολείς μπήκαν στο χωριό του, το Παλαίκυθρο και γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι λεηλατώντας και πυροβολώντας. Ο μικρός Χρίστος και ο πατέρας του Γιώργος – πού είναι και αυτός αγνοούμενος – βρισκόταν έξω από το χωριό για ασφάλεια. Ένας στρατιώτης έστρεψε το όπλο του κατά του 5χρονου Χριστάκη και σημάδεψε τά πόδια του. Το μικρό παιδί έπεσε κάτω αιμόφυρτο. Η μητέρα του Μυροφόρα, το τύλιξε σε ένα σεντόνι και αλαφιασμένη έδειξε το παιδί σε έναν Τούρκο αξιωματικό. Αυτός διέταξε να την μεταφέρουν αμέσως με τζίπ σε νοσοκομείο. Αντιθέτως, όμως, την μετέφεραν στο χωριό Δίκωμο, όπου υπήρχε ένα πρόχειρα στημένο ιατρείο. Ο Τούρκος γιατρός παρέλαβε το παδί από τά χέρια της μητέρας του, τού έβαλε ορό στο τραυματισμένο δεξί πόδι, ενώ έραψε το τραύμα του αριστερού ποδιού. Το παιδί έπρεπε να χειρουργηθεί αμέσως,, της είπε, γιατί η αιμορραγία συνεχιζόταν. Η μητέρα του παιδιού, Μυροφόρα Λοίζου σωριάζεται λιπόθυμη στο χώμα, αλλά πρίν λιποθυμήσει είδε τον γιατρό να κρατάει το παιδί της στα χέρια του και να το τυλίγει με επιδέσμους. Ήταν και η τελευταία φορά πού το έβλεπε.
Την επομένη όταν συνήλθε, δεν βρήκε πουθενά το παιδί της. Οι Τουρκοκύπριοι την καθησύχασαν λέγοντας ότι το παιδί ζεί και ότι μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του τουρκικού τομέα της Λευκωσίας για να του κάνουν μετάγγιση αίματος…..
….. Ο Ντενκτάς ομολογεί ότι ο πεντάχρονος Χριστάκης είναι ζωντανός, και βρίσκεται σε νοσοκομείο της Άγκυρας, εξ’ αιτίας κάποιου προβλήματος πού παρουσίασαν τά νεφρά του. Τρείς μέρες αργότερα όμως, ο Ντενκτάς διευκρίνισε ότι συνέβη κάποια παρεξήγηση και ότι επρόκειτο για άλλο παιδί…..
… «Εγώ», δήλωσε η τραγική μητέρα το 1997, «όποιος και αν βρέθηκε να μεγαλώσει το μωρό μου, θέλω να έρθει να τον δώ, να τον ευχαριστήσω πού στάθηκε σε ένα πλάσμα πέντε χρονών. Και να έχει το μωρό μου το δικαίωμα να έρθει κοντά μου, να δεί τά αδέλφια του, να ξέρει ότι ζεί η μάνα του… Και δεν θα το κρατήσω το μωρό. Να πηγαίνει και κοντά τους και να τους θωρεί, γιατί είκοσι τρία χρόνια το μεγάλωσαν, έχουν κι εκείνοι δικαιώματα πάνω του. Αλλά θέλω να μού το φέρουν να το δώ, να τους κάνω εγώ τά έξοδα να έρθουν, γιατί στην Τουρκία όπως λένε, υπάρχουν πολλά φτωχά πλάσματα…. Αν δεί την φωτογραφία μου σε κάποια εφημερίδα, μπορεί κάτι να καταλάβει, αν βρεί κάποιον να του το εξηγήσει, γιατί, τι να θυμάται το μωρό…. Ίσως το όνομά του, ίσως το χωριό του, το Παλαίκυθρο. Θέλω, άμα ακούσει και δεί ότι τον γυρεύω και τον καρτερώ, αν μη τι άλλο, να μού στείλει μια φωτογραφία, με δυό λόγια, όπως ξέρει. Να γράψει τούρκικα, εγγλέζικα, αράπικα, δεν με πειράζει. Να ξέρω μόνο ότι είναι από το χέρι του πού γράφτηκαν…»

Η ιστορία ενός μολυβιού

Το παιδί κοιτούσε τη γιαγιά του που έγραφε ένα γράμμα. Κάποια στιγμή τη ρώτησε:
- Γράφεις μια ιστορία που συνέβη σε εμάς; Και μήπως είναι μια ιστορία για μένα;
Η γιαγιά σταμάτησε να γράφει, χαμογέλασε και είπε στον εγγονό της:
- Όντως γράφω για σένα, Ωστόσο, αυτό που είναι πιο σημαντικό κι από τις λέξεις είναι το μολύβι που χρησιμοποιώ. Θα ήθελα, όταν μεγαλώσεις, να γίνεις σαν κι αυτό.
Το παιδί, περίεργο, κοίταξε το μολύβι και δεν είδε τίποτα το ιδιαίτερο.
- Αφού είναι το ίδιο με όλα τα μολύβια που έχω δει στη ζωή μου!
- Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο τον οποίο βλέπεις τα πράγματα. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες, τις οποίες αν καταφέρεις να διατηρήσεις, θα είσαι πάντα ένας άνθρωπος που θα βρίσκεται σε αρμονία με τον κόσμο.

Πρώτη ιδιότητα: Μπορείς να κάνεις μεγάλα πράγματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ ότι υπάρχει ένα Χέρι το οποίο καθοδηγεί τα βήματά σου. Αυτό το χέρι το λέμε "Θεό" και Εκείνος πρέπει να σε καθοδηγεί πάντα σύμφωνα με το θέλημά Του.

Δεύτερη ιδιότητα: Πότε-πότε πρέπει να σταματάω να γράφω και να χρησιμοποιώ την ξύστρα. Αυτό κάνει το μολύβι να υποφέρει λίγο, αλλά στο τέλος είναι πιο μυτερό. Έτσι, μάθε να υπομένεις ορισμένες δοκιμασίες γιατί θα σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο.

Τρίτη ιδιότητα: Το μολύβι μας επιτρέπει πάντα να χρησιμοποιούμε γόμα για να σβύνουμε τα λάθη. Κατάλαβε ότι το να διορθώνουμε κάτι που κάναμε δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά σημαντικό για να παραμένουμε στον δρόμο του δικαίου.

Τέταρτη ιδιότητα: Αυτό που έχει στην ουσία σημασία στο μολύβι δεν είναι το ξύλο ή το εξωτερικό του σχήμα, αλλά ο γραφίτης που περιέχει. Έτσι, να φροντίζεις πάντα αυτό που συμβαίνει μέσα σου.

Τέλος, η πέμπτη ιδιότητα του μολυβιού: Αφήνει πάντα ένα σημάδι. Έτσι, λοιπόν, να ξέρεις ότι ό,τι κάνεις στη ζωή σου θα αφήσει ίχνη και να προσπαθείς να έχεις επίγνωση της κάθε σου πράξης.

ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ

Τα Δελφικά Παραγγέλματα είναι οι εντολές που άφησαν στους Έλληνες οι σοφοί της Αρχαίας Ελλάδας.

Οι αρχαίοι Έλληνες ιερείς δεν έδιναν συμβουλές ούτε άκουγαν τις εξομολογήσεις των πιστών, αλλά ασχολούνταν μόνο με την τέλεση των θυσιών και των άλλων ιεροτελεστιών.
Η ηθική εκπαίδευση και καθοδήγηση των πολιτών ξεκινούσε μεν από τους παιδαγωγούς και παιδοτρίβες της νεαρής ηλικίας, αλλά συνεχιζόταν αργότερα στα μαντεία, τα οποία, εκτός από τις χρησμοδοτήσεις τους για τα μελλούμενα και τις θελήσεις των θεών, έδιναν και ένα πλήθος ηθικών παραγγελμάτων και προτροπών συμβουλευτικού χαρακτήρα για τα προβλήματα της καθημερινής ζωής.
Περίoπτη θέση βέβαια, κατείχε σε όλα αυτά, το διάσημο σε όλο τον κόσμο Μαντείο των Δελφών, του οποίου τα ομώνυμα ηθικά παραγγέλματα είχαν καταγραφεί στους τοίχους του Προνάου του Ναού του Απόλλωνος, στο υπέρθυρο ή ακόμα και σε διάφορες στήλες που είχαν τοποθετηθεί περιμετρικά στις πλευρές του ναού.
Τα 147 Δελφικά Παραγγέλματα ή Πυθίας Γράμματα, ήταν λιτά αποφθέγματα ελαχίστων λέξεων και ανήκαν στους 7 σοφούς της αρχαιότητας:
Τον Θαλή τον Μιλήσιο, τον Πιττακό τον Μυτιληναίο, τον Βία τον Πριηνέα, τον Σόλωνα τον Αθηναίο, τον Κλεόβουλο τον Ρόδιο, τον Περίανδρο τον Κορίνθιο και τον Χίλωνα τον Λακεδαιμόνιο.
Στο αέτωμα του ναού δέσποζαν τα τρία σπουδαιότερα Δελφικά Παραγγέλματα, τα οποία εύκολα μπορούσε να διακρίνει ο πλησιάζων επισκέπτης:
Κάτω αριστερά το ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ (να γνωρίσεις τον εαυτό σου).
Κάτω δεξιά το ΜΗΔΕΝ ΑΓΑΝ (να κάνεις τα πάντα με μέτρο, αποφεύγοντας την υπερβολή).
Ανάμεσά τους, στη κορυφή, το περίφημο «ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ Ε» (ή ΕΙ), για το οποίο ο ιερέας των Δελφών Πλούταρχος έγραψε ολόκληρη πραγματεία («Περί τού εν Δελφοίς Ε»), προσπαθώντας να ερμηνεύσει την απολεσθείσα σημασία του.
Ο θαυμασμός των αρχαίων Ελλήνων για τα ανηρτημένα αυτά αποφθέγματα στο Μαντείο των Δελφών ήταν τόσο μεγάλος, ώστε ο λυρικός ποιητής Πίνδαρος (522 π.Χ.) θεωρούσε τους επτά σοφούς, γιους του Ήλιου, που με την ακτινοβολία τους φώτιζαν και καθοδηγούσαν τον άνθρωπο στην οδό της αρετής. Αυτά τα σοφά παραγγέλματα χρησιμοποιήθηκαν στην συνέχεια και απο άλλους λαούς ,που τα παρουσίασαν σαν "θρησκευτικές εντολές".

Σας παραθέτουμε τα παραγγέλματα αυτά, όπως οι επισκέπτες της αρχαιότητας αντίκριζαν στους Δελφούς.

"Εν δέ τώ προνάω τά έν Δελφοίς γεγραμμένα, έστιν ώφελήματα άνθρώποις"
Παυσανίας

Έπου θεώ. = Ακολούθα τον θεό.
Νόμω πείθου. =Να πειθαρχείς στο Νόμο.
Θεούς σέβου. = Να σέβεσαι τους θεούς.
Γονείς αίδου. =Να σέβεσαι τους γονείς σου.
Ηττώ υπέρ δικαίου = Να καταβάλλεσαι για το δίκαιο.
Γνώθι μαθών = Γνώρισε αφού μάθεις.
Ακούσας νόει = Κατανόησε αφού ακούσεις.
Σαυτόν ίσθι = Γνώρισε τον εαυτό σου.
Εστίαν τίμα = Να τιμάς την εστία σου.
Άρχε σεαυτού = Να κυριαρχείς τον εαυτό σου.
Φίλους βοήθει = Να βοηθάς τους φίλους.
Θυμού κράτε = Να συγκρατείς τον θυμό σου.
Όρκω μη χρω = Να μην ορκίζεσαι.
Φιλίαν αγάπα = Να αγαπάς την φιλία.
Παιδείας αντέχου = Να προσηλώνεσαι στην εκπαίδευσή σου.
Σοφίαν ζήτει = Να αναζητάς την σοφία.
Ψέγε μηδένα = Να μην κατηγορείς κανένα.
Επαίνει αρετήν = Να επαινείς την αρετή.
Πράττε δίκαια = Να πράττεις δίκαια.
Φίλοις ευνόει = Να ευνοείς τους φίλους.
Εχθρούς αμύνου = Να προφυλάσσεσαι από τους εχθρούς.
Ευγένειαν άσκει =Να είσαι ευγενής.
Κακίας απέχου = Να απέχεις από την κακία.
Εύφημος ίσθι = Να έχεις καλή φήμη.
Άκουε πάντα = Να ακούς τα πάντα.
Μηδέν άγαν = Να μην υπερβάλλεις.
Χρόνου φείδου = Να μην σπαταλάς τον χρόνο.
Ύβριν μίσει = Να μισείς την ύβρη.
Ικέτας αίδου = Να σέβεσαι τους ικέτες.
Υιούς παίδευε = Να εκπαιδεύεις τους γιους σου.
Έχων χαρίζου = Όταν έχεις, να χαρίζεις.
Δόλον φοβού = Να φοβάσαι τον δόλο.
Ευλόγει πάντας = Να λες καλά λόγια για όλους.
Φιλόσοφος γίνου = Να γίνεις φιλόσοφος.
Όσια κρίνε = Να κρίνεις τα όσια.
Γνους πράττε = Να πράττεις με επίγνωση.
Φόνου απέχου = Να μη φονεύεις.
Σοφοίς χρω = Να συναναστρέφεσαι με σοφούς.
Ήθος δοκίμαζε = Να επιδοκιμάζεις το ήθος.
Υφορώ μηδένα = Να μην είσαι καχύποπτος.
Τέχνη χρω = Να ασκείς την Τέχνη.
Ευεργεσίας τίμα = Να τιμάς τις ευεργεσίες.
Φθόνει μηδενί = Να μην φθονείς κανένα.
Ελπίδα αίνει = Να δοξάζεις την ελπίδα.
Διαβολήν μίσει = Να μισείς την διαβολή.
Δικαίως κτω = Να αποκτάς δίκαια.
Αγαθούς τίμα = Να τιμάς τους αγαθούς.
Αισχύνην σέβου = Να σέβεσαι την εντροπή.
Ευτυχίαν εύχου = Να εύχεσαι ευτυχία.
Εργάσου κτητά = Να κοπιάζεις για πράγματα άξια κτήσης.
Έριν μίσει = Να μισείς την έριδα.
Όνειδος έχθαιρε = Να εχθρεύεσαι τον χλευασμό.
Γλώσσαν ίσχε = Να συγκρατείς την γλώσσα σου.
Ύβριν αμύνου = Να προφυλάσσεσαι από την ύβρη.
Κρίνε δίκαια = Να κρίνεις δίκαια.
Λέγε ειδώς = Να λες γνωρίζοντας.
Βίας μη έχου = Να μην έχεις βία.
Ομίλει πράως = Να ομιλείς με πραότητα.
Φιλοφρόνει πάσιν = Να είσαι φιλικός με όλους.
Γλώττης άρχε = Να κυριαρχείς στην γλώσσα σου.
Σεαυτόν ευ ποίει = Να ευεργετείς τον εαυτό σου.
Ευπροσήγορος γίνου = Να είσαι ευπροσήγορος.
Αποκρίνου εν καιρώ = Να αποκρίνεσαι στον κατάλληλο καιρό.
Πόνει μετά δικαίου = Να κοπιάζεις δίκαια.
Πράττε αμετανοήτως = Να πράττεις με σιγουριά.
Αμαρτάνων μετανόει = Όταν σφάλλεις, να μετανοείς.
Οφθαλμού κράτει = Να κυριαρχείς των οφθαλμών σου.
Βουλεύου χρήσιμα = Να σκέπτεσαι τα χρήσιμα.
Φιλίαν φύλασσε = Να φυλάττεις την φιλία.
Ευγνώμων γίνου = Να είσαι ευγνώμων.
Ομόνοιαν δίωκε = Να επιδιώκεις την ομόνοια.
Άρρητα μη λέγε = Να μην λες τα άρρητα.
Έχθρας διάλυε = Να διαλύεις τις έχθρες.
Γήρας προσδέχου = Να αποδέχεσαι το γήρας.
Επί ρώμη μη καυχώ = Να μην καυχιέσαι για την δύναμή σου.
Ευφημίαν άσκει = Να επιδιώκεις καλή φήμη.
Απέχθειαν φεύγε = Να αποφεύγεις την απέχθεια.
Πλούτει δικαίως = Να πλουτίζεις δίκαια.
Κακίαν μίσει = Να μισείς την κακία.
Μανθάνων μη κάμνε = Να μην κουράζεσαι να μαθαίνεις.
Ους τρέφεις αγάπα = Να αγαπάς αυτούς που τρέφεις.
Απόντι μη μάχου = Να μην μάχεσαι αυτόν που είναι απών.
Πρεσβύτερον αιδού = Να σέβεσαι τους μεγαλύτερους.
Νεώτερον δίδασκε = Να διδάσκεις τους νεότερους.
Πλούτω απόστει = Να αποστασιοποιείσαι από τον πλούτο.
Σεαυτόν αιδού = Να σέβεσαι τον εαυτό σου.
Μη άρχε υβρίζων = Να μην κυριαρχείς με αλαζονεία.
Προγόνους στεφάνου = Να στεφανώνεις τους προγόνους σου.
Θνήσκε υπέρ πατρίδος = Να πεθάνεις για την πατρίδα σου.
Επί νεκρώ μη γέλα = Να μην περιγελάς τους νεκρούς.
Ατυχούντι συνάχθου = Να συμπάσχεις με τον δυστυχή.
Τύχη μη πίστευε = Να μην πιστεύεις στην τύχη.
Τελεύτα άλυπος = Να πεθαίνεις χωρίς λύπη.

ΔΙΗΝΕΚΗΣ Ο ΛΑΚEΔAIΜΟΝΙΟΣ

Ο Διηνέκης έμεινε γνωστός εξαιτίας της απάντησής του «καλύτερα. Θα πολεμήσουμε υπό σκιάν», όταν κάποιος παρατήρησε ότι οι Πέρσες είναι τόσοι πολλοί, ώστε τα βέλη τους θα σκέπαζαν τον ήλιο.
Η φράση αυτή έμελλε να γίνει συνώνυμη της ανδρείας, της τόλμης και της περιφρόνησης του θανάτου, μιας και αυτός όταν έρχεται στο πεδίο της μάχης, τιμημένα, αποτελεί το ύψιστο ιδανικό κάποιου για τη χώρα – πόλη του.
Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί ότι την τρίτη και τελευταία μέρα της μάχης και αφού ο Λεωνίδας είχε πληγωθεί θανάσιμα, ο Διηνέκης μαζί με ορισμένους από τους συντρόφους του 4 φορές τράβηξαν το πτώμα του από τα χέρια των εχθρών μέχρις ότου πέθαναν όλοι τους από τον καταιγισμό βελών.
«Λακεδαιμονίων δὲ καὶ Θεσπιέων τοιούτων γενομένων ὅμως λέγεται ἀνὴρ ἄριστος γενέσθαι Σπαρτιήτης Διηνέκης• τὸν τόδε φασὶ εἰπεῖν τὸ ἔπος πρὶν ἢ συμμῖξαι σφέας τοῖσι Μήδοισι, πυθόμενον πρός τε τῶν Τρηχινίων ὡς ἐπεὰν οἱ βάρβαροι ἀπίωσι τὰ τοξεύματα, τὸν ἥλιον ὑπὸ τοῦ πλήθεος τῶν ὀϊστῶν=βελών ἀποκρύπτουσι• τοσοῦτο πλῆθος αὐτῶν εἶναι. (2) τὸν δὲ οὐκ ἐκπλαγέντα τούτοισι εἰπεῖν ἐν ἀλογίῃ ποιεύμενον τὸ Μήδων πλῆθος, ὡς πάντα σφι ἀγαθὰ ὁΤρηχίνιος ξεῖνος ἀγγέλλοι, εἰ ἀποκρυπτόντων τῶν Μήδων τὸν ἥλιον ὑπὸ σκιῇ ἔσοιτο πρὸς αὐτοὺς ἡ μάχη καὶ οὐκ ἐν ἡλίῳ». (Ηροδότου Ιστορίαι, Βιβλίο 7, 226.)
Το παράδοξο με τον Διηνέκη ήταν πως κανονικά δεν είχε το δικαίωμα να πολεμήσει στην μάχη των Θερμοπυλών, διότι έπρεπε βάσει του σπαρτιατικού νόμου να έχει τουλάχιστον ένα γιο για να συνεχίσει την γενιά του.
Ο Διηνέκης αντίθετα είχε 4 κόρες, όμως μέσω της παρέμβασης μιας δούλης, που ισχυρίστηκε πως γέννησε το γιο του, του δόθηκε το δικαίωμα να λάβει μέρος στη μάχη.
Ήταν ένας από τους γενναιότερους και πιο διακεκριμένους Σπαρτιάτες, γνωστός για την μεγάλη του εμπειρία, αφού είχε πολεμήσει σε πάρα πολλές μάχες. Ήταν αγαπητός στον Λεωνίδα και υπάρχουν αποσπάσματα που τους παρουσιάζουν να γευματίζουν μαζί. Δεν ανήκει στις ιστορικές διασημότητες, αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν έγραψε (κι αυτός) τη δική του ιστορία.
Δικαιολογημένα είναι άξιος θαυμασμού για την ανδρεία του και την αποφασιστικότητα του: συμβολίζει τον μέσο Σπαρτιάτη, που με αυταπάρνηση θυσιάζει την ζωή του στο πεδίο της μάχης με σκοπό την αιώνια δόξα και την ελευθερία της πατρίδας του

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Έχω γράψει πολλές φορές για τήν «προοδευτική» Αριστερά και για τά καμώματά της, αυτήν την φορά όμως ξεπέρασε τον εαυτό της.
Στην εορτή του σχολείου μας για την εθνική και θρησκευτική επέτειο της 25ης Μαρτίου του 1821, πολύ λίγα στοιχεία φανέρωναν ότι θυμόμασταν και τιμούσαμε τους νεκρούς ήρωες. Κάποιες φωτογραφίες πού εναλλάσσονταν στην οθόνη και μόνο μία ή δύο αναφορές στο ηρωϊκό 1821. Όλη την υπόλοιπη ώρα άκουσα για συλλογικότητα των Ελλήνων, οι μαθητές τραγούδησαν το λαϊκό άσμα «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες, τρείς τού Σεπτέμβρη να περνάς», και άλλα φαιδρά και ανθελληνικά. Κανένας λόγος δε για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Πίσω από όλη αυτήν την φαρσοκωμωδία πού παίχτηκε βρισκόταν κάποια φιλόλογος, η οποία από αριστερή ιδεολογία ή υπό τον φόβο μήπως χαρακτηρισθεί «φασίστρια», φρόντισε να σβήσει όλα τά ίχνη της πατρίδας, τού έθνους, της ηρωϊκής αντίστασης των Ελλήνων, καθώς και του θρησκευτικού τους συναισθήματος.
Κάποια ψήγματα Ελλάδας μόνο έμειναν προς το τέλος της γιορτής, όταν μαθητές του σχολείου χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς.
Στην συνέχεια, ένας άλλος καθηγητής ανακοίνωσε: «και τώρα θα απαγγείλουμε τον Εθνικό Υμνο». Ναι, καλά ακούσατε, «θα απαγγείλουμε» και όχι «θα ψάλλουμε». Λόγια από το στόμα ενός εκπαιδευτικού, και μάλιστα Θεολόγου.
Και τότε τι συνέβη;
Μόνο οι μαθητές οι οποίοι προηγουμένως είχαν τραγουδήσει εκείνα τά ανεκδιήγητα «τρείς τού Σεπτέμβρη να περνάς» και «ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο», άρχισαν με μία ασθενική φωνή να ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο, ενώ το ακροατήριο έμεινε παντελώς βουβό. Οι δε «προοδευτικοί» αριστερίζοντες εκπαιδευτικοί του σχολείου, αποχώρησαν πανηγυρικώς λίγο πρίν αρχίσει ο Εθνικός Ύμνος. Πώς φεύγουν οι δαιμονισμένοι όταν βλέπουν τον Σταυρό; Ένα τέτοιο πράγμα.
Και αν σας φαίνονται εξωπραγματικά όλα αυτά πού σας περιγράφω, σας διαβεβαιώ ότι ήμουν αυτόπτης μάρτυρας αυτής της ανεκδιήγητης αριστερής προπαγάνδας. Και δεν είναι η πρώτη φορά.
Όταν μπήκα στον εκπαιδευτικό χώρο, η αλήθεια είναι ότι ένιωσα ένα ξάφνιασμα, ένα σόκ. Το οποίο σιγά σιγά άρχισε να μετατρέπεται σε αηδία, για την κατάντια τής νεολαίας και τής Παιδείας.
Εγώ, όταν πήγαινα στο σχολείο μάθαινα για την ένδοξη ιστορία τής πατρίδας μου, και αντίκριζα κάθε μέρα τους ήρωες της επανάστασης τού 1821 σε φωτογραφίες στους τοίχους. Από το δημοτικό ήδη, ήξερα να χορεύω τους χορούς της Ελλάδος. Έμαθα να γράφω με πολυτονικό σύστημα. Είχα δασκάλους πού όταν ήμουν άτακτη με νουθετούσαν και πού αν τολμούσα να κάνω παράπονα στους γονείς μου τότε θα έτρωγα και κανένα χαστούκι, έτσι, για να μάθω να σέβομαι.
Το στήθος μου φούσκωνε από υπερηφάνεια στις εθνικές εορτές, όταν έκανα παρέλαση με την τιμημένη στολή της «Αμαλίας» και όταν έψαλλα κάθε μέρα τον εθνικό ύμνο στο σχολείο.
Και ξαφνικά, όλα αυτά άλλαξαν.
Οι μαθητές μας, η νεολαία μας, η υποτιθέμενη ελπίδα τού τόπου δέν έχει ακούσει, ούτε έχει ψάλλει τον Εθνικό Ύμνο. Μετά βίας κάνουν την πρωϊνή προσευχή, αφού εξ άλλου ένας άλλος «προοδευτικός συνάδελφος» ομολόγησε δημοσίως : «Τί προσευχές είναι αυτές…. Εγώ θα ήθελα να τούς μιλάω γιά τον Μάρξ»!!!
Παγκόσμια πρωτοτυπία οι μαθητές μας.
Λοιδωρούν τήν Ελληνική Σημαία. Αγνοούν παντελώς τήν ιστορία τής ωραιότερης χώρας τού κόσμου. Έχουν φθάσει στό σημείο νά παραδέχονται πώς μισούν τά αρχαία ελληνικά, και νά υπερηφανεύονται γιά τά επαίσχυντα «γκρίκλις» μέ τά οποία επικοινωνούν στό διαδίκτυο.
Πίσω από όλη αυτήν την κατάντια βρίσκεται μία αριστερή παράταξη πού υποστηρίζει με σθένος κάθε τί μή ελληνικό.
Παρακολουθούσα κάποιο βράδυ σε τηλεοπτικό κανάλι τις ειδήσεις, και ως συνήθως καλεσμένος ήταν κάποιος εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Αριστεράς. Και μεταξύ άλλων ατέλειωτων μονολόγων και παραφιλολογιών, ετέθη και η ακόλουθη ερώτηση από τον δημοσιογράφο : «Έχετε και την κ.Ρεπούση στο κόμμα σας, η οποία ήταν υπεύθυνη για το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού, στο οποίο αναφερόταν ¨Ο συνωστισμός της Σμύρνης¨ Τί έχετε νά πείτε»;
Έμεινε αμήχανος για λίγο ο κύριος της ΔΗΜ.ΑΡ. Και έπειτα, αφού ξεροκατάπιε, έδωσε την εξής απάντηση : «Για το επιστημονικό της έργο μπορείτε να ρωτήσετε την κ.Ρεπούση».
Μού ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Επιστημονικό έργο η παραχάραξη της ιστορίας; Οι σφαγές, οι λεηλασίες, οι βιασμοί, οι γενοκτονίες, έγιναν απλώς ένα στρίμωγμα;
Ο δημοσιογράφος δεν αντέδρασε. Προφανώς τέτοια «γραμμή» έχει πάρει από το αφεντικό του, ίσως μάλιστα και να μην τον ένοιαζε.
Εμένα όμως με νοιάζει.
Επί τέσσερις δεκαετίες ανέχομαι τήν παραχάραξη τής ιστορίας, και τήν αποδόμηση κάθε τί ελληνικού καί εθνικού. Φοβάμαι νά μιλήσω για Ελλάδα και για εθνική αξιοπρέπεια καί κυριαρχία μήπως και χαρακτηρισθώ ρατσίστρια και οπαδός τού φασισμού.
Είδα την Ελλάδα νά χάνει σιγά – σιγά την εθνική της ταυτότητα, και να αλλοιώνεται από τήν λαίλαπα τών παράνομων αλλοδαπών.
Καί η αριστερά, πανταχού παρούσα.
Ε, λοιπόν, φτάνει, κύριοι «προοδευτικοί». Αν εσείς αυτοχαρακτηρίζεσθε ως «προοδευτικοί», ενώ όσους δέν συμφωνούν μαζί σας τούς χαρακτηρίζετε «φασίστες», τότε είναι δικό σας πρόβλημα. Αλλά επειδή αυτό τό πρόβλημα έχει διογκωθεί αρκετά, θα σάς συμβούλευα νά ζητήσετε καί τήν βοήθεια ειδικών.
Εγώ θέλω τήν πατρίδα μου ελεύθερη και αξιοπρεπή. Θέλω τό εθνικό μου φρόνημα καί τήν υπέροχη γλώσσα πού έγινε πυξίδα για τήν δημιουργία άλλων γλωσσών. Θέλω νά μεγαλώνουν γύρω μου παιδιά πού νοιώθουν ευλογημένα επειδή είναι Έλληνες. Και εν πάσει περιπτώσει κύριοι «προοδευτικοί», δέν κρατάμε κανέναν μέ τό ζόρι.
Εδώ είναι Ελλάδα. Όσοι δεν τήν αγαπούν, μπορούν νά αποχωρήσουν.
Εμείς Ελλάδα παραλάβαμε από τούς προγόνους μας, Ελλάδα θέλουμε νά παραδώσουμε.

ΠΑΡΑΣΧΟΥ ΚΥΡΙΕ!!!

Γέροντας Ιωακείμ: «Παράσχου Κύριε»

…Έρχεται εδώ ένας Ρώσος επίσκοπος , Παύλος το όνομά του. Ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Πνευματικότατος άνθρωπος. Κάθε τρεις φράσεις που λέει, συμπληρώνει: «Παράσχου, Κύριε». Μια μέρα τον ρωτώ:

- Γέροντα, γιατί συνέχεια λέτε Παράσχου Κύριε;

- Α, το αγαπώ πολύ.

- Σ’ αυτό συμφωνούμε, του λέω.

Ας μας ακούσει ο Θεός. Θεέ μου, άκουσε κι εκπλήρωσε το αίτημά μας. Μακάρι να ήσαν τέτοια τα αιτήματά μας και όχι μόνο ψωμί, δουλειά, υγεία. Κι αυτά βεβαίως χρειάζονται, αλλά είναι δευτερεύοντα.

Είπατε προηγουμένως ότι ο κόσμος δεν τα πολυκαταλαβαίνει αυτά. Ξέρετε γιατί; Γιατί είμαστε δοσμένοι στην ύλη. Γι’ αυτό, αυτά τα μεγάλα λόγια τα γλυκά, τα ουράνια, δεν τα καταλαβαίνουν οι άνθρωποι. Όταν όμως σιγά-σιγά μπαίνουν σ’ αυτά τα κανάλια, να δείτε μετά πώς τρώγοντας έρχεται η όρεξή τους και αρχίζουνε να λένε Παράσχου Κύριε. Θέλω κι εγώ τέτοιες ημέρες στη ζωή μου.

Κρίμα δεν είναι να μας δίνει ο Θεός 70-80-90 χρόνια και να πηγαίνουν χαμένα; Λένε για ένα παππού ο οποίος έζησε 88 χρόνια, ότι λίγο πριν πεθάνει ζήτησε και του έφτιαξαν την πλάκα του τάφου του. Επάνω έγραψε: «Ενθάδε κείται ανήρ 88 ετών, όστις έζησε μόνον 8 έτη»! Γιατί μόνο αυτά τα 8 χρόνια έζησε όπως ήθελε ο Κύριος. Την ημέραν τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν και αναμάρτητον. Αυτά μόνο τα χρόνια, σου λέει, έζησα ως άνθρωπος. Τα άλλα τα σπατάλησα.

Μιας και το θίγουμε, μεγαλύτερη σπατάλη από την σπατάλη του χρόνου, δεν υπάρχει. Να χάνεις, να σκοτώνεις τις μέρες σου. Αλίμονό μας για τις ημέρες που φεύγουν, χωρίς να ευαρεστούμε στον Κύριον. Πρέπει κάθε μέρα να ευαρεστούμε Κυρίω τω Θεώ ημών. Πρέπει να αναπαύει τον Κύριον η κάθε μέρα μας. Τότε και μόνο είναι αληθινή μέρα, ανθρώπινη, χριστιανική, παραδεισένια.

Από το βιβλίο « Γέροντες εν Άθω»

ΑΔΩΝΙΔΟΣ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ!!!

Ρεσιτάλ παραληρήματος στίς 8 τό πρωί (ΣΚΑΙ) έδωσε ο Α.Γεωργιάδης. Ερώτηση δημοσιογράφου: "τί πιστεύετε γιά τήν Χρυσή Αυγή καί γιά τό κόμμα τού κ.Καμμένου;" Απάντησις Αδώνιδος :"Είναι κρίμα νά μπεί η Χ.Α. στήν Βουλή. Οι άνθρωποι είναι τραμπούκοι καί χαιρετούν ναζιστικά". (Γιά τόν Καμμένο, τσιμουδιά).
Άξιος ο μισθός σου κ.Γεωργιάδη!!!! Ούτε στό κομμωτήριο τής γειτονιάς μου δέν θά άκουγα τέτοιο "σπουδαίο πολιτικό λόγο"!!!! Καί βρέ κατακαημένε, τά ίδια λέει καί τό ΚΚΕ. Είδες πού τούς κάνεις διαφήμιση χωρίς νά σέ πληρώνουν κιόλας;;;;

ΜΑ, ΣΤ' ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ;;;;

Αργεντινή 2001-2002. Μετά από την ανεπιτυχή αναζήτηση «εσωτερικής υποτίμησης» μέσω μιάς ύφεσης η οποία κράτησε τρία χρόνια, μείωσε το ΑΕΠ κατά 16% και συσσώρευσε στην πορεία ένα μη βιώσιμο χρέος, η Αργεντινή ανακοίνωσε τον Δεκέμβριο του 2001 παύση πληρωμών στο δημόσιο χρέος της. Λίγες εβδομάδες αργότερα, τον Ιανουάριο του 2002 εγκατέλειψε την σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία (το πέσο είχε συνδεθεί 1 προς 1 με το δολλάριο). Το άμεσο αποτέλεσμα ήταν η επιδείνωση της χρηματοοικονομικής κρίσης και η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Η Αργεντινή έχασε περίπου το 5% του ΑΕΠ το α’ τρίμηνο του 2002. Ωστόσο, η μείωση διήρκεσε μόνο ένα τρίμηνο. Τά επόμενα έξη χρόνια η οικονομία αναπτύχθηκε 63% και 9 χρόνια μετά, έχει αναπτυχθεί κατά 90%.

Κατά την διάρκεια της παγκόσμιας ύφεσης του 2009 η απασχόληση στην Αργεντινή βρίσκεται σε επίπεδο-ρεκορ. Η φτώχεια έχει μειωθεί κατά 2/3 και οι κοινωνικές δαπάνες έχουν τριπλασιασθεί.



ΠΗΓΗ : ΕΠΙΚΑΙΡΑ, τ. 125

GREEKLISH!!!! ΟΧΙ ΠΙΑ!!!!

Γιατί πρέπει να πείτε ΟΧΙ στα Greeklish

Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων σήμερα, οι ελληνικοί χαρακτήρες υποστηρίζονται θαυμάσια στο διαδίκτυο. Επομένως δεν υπάρχει λόγος χρήσης των greeklish.Κείμενα γραμμένα με αυτό το σύστημα γραφής, είναι δυσανάγνωστα και πολλές φορές δυσνόητα. Πολλοί χρήστες του διαδικτύου αποφεύγουν να διαβάζουν μεγάλα κείμενα γραμμένα σε greeklish, καθώς είναι ιδιαίτερα κουραστικά κατά την ανάγνωση.
Τα greeklish στις ιστοσελίδες, αποτελούν τροχοπέδη για βασικές λειτουργίες, όπως αυτήν της αναζήτησης. Εκτός αυτού, σήμερα, τα greeklish σε μια ιστοσελίδα μειώνουν το κύρος της. Πολλοί προσπαθούν να κρύψουν την ανορθογραφία τους, οχυρωμένοι πίσω απ’ αυτόν τον τύπο γραφής. Αυτό δεν είναι λύση. Είναι προτιμότερο να διαβάζει κάποιος ένα ανορθόγραφο κείμενο γραμμένο στα ελληνικά, παρά τα τρισάθλια greeklish. Εξάλλου, αν δεν προσπαθήσετε να γράφετε στα ελληνικά, πως θα μάθετε να γράφετε ορθογραφημένα; Πολλοί χρήστες που χρησιμοποιούν αυτόν τον τύπο γραφής, επικαλούνται την δικαιολογία ότι «με τα greeklish» δεν χρειάζεται να γράφεις ορθογραφημένα. Πρόκειται καθαρά για ένδειξη ελλείμματος σοβαρότητας. Παρ’ όλα αυτά όμως, υποσυνείδητα οι περισσότεροι προσπαθούν να γράψουν «ορθογραφημένα greeklish»! Μια άλλη δικαιολογία είναι δήθεν «η συνήθεια». Έχετε αποπειραθεί άραγε ποτέ να συμπληρώσετε δημόσια και μη έγγραφα, χρησιμοποιώντας greeklish; Προφανώς όχι. Γιατί λοιπόν να γίνεται αυτή η επίκληση στο διαδίκτυο; Το να γράφει πλέον κάποιος σε greeklish, αφ’ ενός υποδηλώνει μια ασέβεια προς τους αναγνώστες, με την έννοια ότι τους ταλαιπωρεί κατά την ανάγνωση κι αφ’ ετέρου δηλώνει μια έλλειψη σεβασμού και προς το ίδιο του το γραπτό. «Μαγκιά» δεν είναι να γράφεις γρήγορα, ή να προσπαθείς να καλύψεις τις αδυναμίες σου οχυρωμένος πίσω απ΄αυτή τη γραφή. «Μαγκιά» σήμερα είναι να προσπαθείς να γράφεις σωστά ελληνικά.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΕΑ!!!! ΠΟΣΑ ΕΦΑΓΕΣ ΕΣΥ;;;;

Μετά τα 18.000 ευρώ που λάμβανε επί σειρά ετών η γενική διευθύντρια του νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν, μια γνωστή καθηγήτρια, που δεν είναι γιατρός, εισέπραττε 8.000 μηνιαίως και μάλιστα χωρίς να είναι διευκρινισμένες και οι ... αρμοδιότητές της. Όπως σημειώνει ο καθηγητής κ.Λιαρόπουλος: «Θεωρώ αυτονόητη την ολοκλήρωση της αναμόρφωσης του μισθολογίου. Θα πρέπει να αποφεύγονται εξωφρενικές περιπτώσεις όπως γνωστής καθηγήτριας η οποία όχι μόνο εισέπραττε εξωφρενικές αμοιβές, για έργο που δεν μπόρεσε να μου εξηγήσει αλλά επιμένει και στην αποζημίωσή της».

Να σημειωθεί ότι της συγκεκριμένης καθηγήτριας της έγινε πρόσφατα μείωση μισθού κατά 50% και οι αμοιβές της περιορίσθηκαν στα 4000 ευρώ.
Ωστόσο, όταν της ζητήθηκε να αποχωρήσει ζητούσε επιμόνως και να ...αποζημιωθεί. Πρόκειται για γνωστή στα δημόσια πράγματα καθηγήτρια σε μεγάλο πανεπιστήμιο της χώρας, η οποία είναι ευρέως γνωστή και στο κοινό. Πολλοί την συζητούν και για τις υψηλές γνωριμίες της που συχνά της έδιναν την ευκαιρία να εισέρχεται σε διάφορους ισχυρούς κύκλους. Πάντως η κατασπατάληση των χρημάτων του Ερρίκος Ντυνάν δεν περιορίζεται στους μισθούς. Στο παρελθόν, όπως έχει καταγγείλει ο κ.Λιαρόπουλος, η διοίκηση του νοσοκομείου προέβαινε σε πανάκριβα δώρα στα στελέχη του νοσοκομείου όπως τσάντες ...Louis Vuitton, ρολόγια cartier και άλλα ανάλογα πολυτελή είδη, γεγονός που εξόργισε τους εργαζόμενους. Εξάλλου παραμένουν απλήρωτοι και με ένα αβέβαιο εργασιακό μέλλον. Ο κ.Λιαρόπουλος βέβαια δεν κατονομάζει την καθηγήτρια αλλά αυτό το κάνουμε εμείς, στο planet-greece, που έχουμε γίνει πολλές φορές αποδέκτες παραπόνων για τον μισθό της κ.Παναγιωταρέα στο Ερρίκος Ντυνάν ,από τους ίδιους τους εργαζόμενους που παραμένουν ακόμη και σήμερα απλήρωτοι....

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ

Η διαδικασία της συγνώμη αφορά κατά κύριο λόγο στην αναγνώριση των σφαλμάτων μας απέναντι σε κάποιο άλλο άτομο. Η ανάληψη της ευθύνης των λαθών μας, είτε πρόκειται για ψέμα ή για εκμετάλλευση προς έναν άλλον άνθρωπο, συνδέεται ευθέως με το αίσθημα της δύναμής μας. Ανάληψη δηλαδή ψυχικού βάρους, να μην συγκαλύψουμε το «εγώ» μας και να νοιαστούμε πραγματικά για τά συναισθήματα του άλλου ανθρώπου.

Για πολλούς ανθρώπους, το να αντικρίσουν την πραγματικότητα και να παραδεχθούν το σφάλμα τους προϋποθέτει το να μπορούν να σηκώσουν το βάρος της οδύνης και των τύψεων. Τέτοια συναισθήματα ενοχής, λειτουργούν συχνά αποτρεπτικά, γεννώντας αίσθημα πανικού και τάσεις φυγής. Έτσι, η άρνηση της συγνώμης καταδεικνύει φόβο και αδυναμία να αντιμετωπίσουν πρωτίστως τον ίδιο τους τον εαυτό.

Όση δύναμη χρειάζεται για την μεταμέλεια, άλλη τόση είναι απαραίτητη για τήν συγχώρεση. Το άτομο απελευθερώνεται από αυτόν πού τον πλήγωσε και εγκαταλείπει την διάθεση για τιμωρία.

Το «συγχωρώ» δεν είναι συνώνυμο τού «ξεχνώ». Η διαδικασία της συγχώρεσης προϋποθέτει αρχικά να θυμηθούμε αυτό πού μας έκαναν ώστε να μπορέσουμε σταδιακά να το αφήσουμε πίσω μας.

Όλες οι εμπειρικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι τά άτομα πού έχουν συγχωρήσει έχουν λιγότερο ή καθόλου άγχος, ξεπερνούν εύκολα τις ψυχολογικές δυσκολίες και καταφέρνουν να έχουν σε όλη την διάρκεια της ζωής τους μία συγκροτημένη προσωπικότητα.



ΠΗΓΗ : ΕΠΙΚΑΙΡΑ τ.125

ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΣ, ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΟΥΝ!!!

Στο σχολείο στο οποίο φοιτούν τα παιδιά των εργαζομένων στην Google, την Apple, την Yahoo και άλλων τεχνολογικών κολοσσών, δεν υπάρχει ούτε ένας υπολογιστής, ούτε μια οθόνη!!!

Η χρήση οποιουδήποτε τεχνολογικού γκάτζετ απαγορεύεται στις σχολικές αίθουσες του σχολείου που βρίσκεται στην καρδιά της Σίλικον Βάλεϊ, ενώ οι εκπαιδευτικοί συστήνουν στους μαθητές τους να μην τους χρησιμοποιούν ούτε στο σπίτι. Την ώρα που στον υπόλοιπο κόσμο ο τεχνολογικός εξοπλισμός θεωρείται απαραίτητος στην εκπαίδευση, οι νέες τεχνολογίες γίνονται μέσο διδασκαλίας και οι μαθητές ενθαρρύνονται στη χρήση τους, στην καρδιά της Μέκκας της Τεχνολογίας, το μολύβι, το χαρτί και το χάρτινο βιβλίο είναι τα μόνα εργαλεία διδασκαλίας που κρίνονται αποδεκτά. Πίσω από αυτήν την επιλογή κρύβεται η άποψη ότι σχολεία και υπολογιστές είναι ασύμβατα μεταξύ τους. Περίπου 160 σχολεία στις Ηνωμένες Πολιτείες ακολουθούν την ίδια φιλοσοφία. Η χρήση των υπολογιστών -εκτιμούν οι εμπνευστές της- έχει αρνητικές συνέπειες στη φυσική δραστηριότητα, τη δημιουργική σκέψη, την επικοινωνία ανάμεσα στους μαθητές, τη συγκέντρωση των παιδιών στο μάθημα.

«Δεν νομίζω ότι χρειάζεται κανείς την τεχνολογία για να μάθει γραμματική», δήλωνε στην εφημερίδα "Νιου Γιορκ Τάιμς" ένας εργαζόμενος της Σίλικον Βάλεϊ, τα παιδιά του οποίου φοιτούν σε σχολείο όπου δεν υπάρχει ούτε ένας υπολογιστής και το οποίο ακολουθεί την εκπαιδευτική μέθοδο του αυστριακού φιλόσοφου και παιδαγωγού Ρούντολφ Στάινερ. «Η ιδέα ότι μια εφαρμογή του iPad μπορεί να διδάξει καλύτερα τα παιδιά μου πώς να διαβάζουν ή να μάθουν ευκολότερα αριθμητική είναι απλώς γελοία», προσθέτει ο ίδιος. Αυτός ο πατέρας δεν είναι τόσο "τεχνοφοβικός" όσο θα πίστευε κανείς: διαθέτει πτυχίο πληροφορικής, εργάζεται στην Google και δεν πηγαίνει πουθενά χωρίς το iPad και το "έξυπνο" κινητό του. Η κόρη του, όμως, που πηγαίνει στην πέμπτη τάξη του Δημοτικού, «δεν ξέρει πώς να χρησιμοποιήσει το Google». Ο γιός του πηγαίνει στο Γυμνάσιο κι έχει μόλις αρχίσει να μαθαίνει.
Μαζί θα συμφωνούσαν και κάποιοι ειδικοί της εκπαίδευσης. Όπως υποστηρίζουν, δεν έχει αποδειχθεί ότι η χρήση υπολογιστών και λοιπών τεχνολογικών γκάτζετς, συνδέονται με τη βελτίωση των επιδόσεων των μαθητών. Από την πλευρά τους, οι υπεύθυνοι του σχολείου στη Σίλικον Βάλεϊ επικαλούνται στοιχεία δέκα ετών, σύμφωνα με τα οποία το 94% των αποφοίτων συνέχισαν τις σπουδές τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΗΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗ ΕΝΩΣΗ.

Η κρίσιμη καμπή στήν πορεία διάλυσης τής ΕΣΣΔ υπήρξε τό αποτυχημένο πραξικόπημα στίς 19-21 Αυγούστου 1991. Οι πραξικοπηματίες αποτελούμενοι από σκληροπυρηνικά μέλη τού κόμματος καί στελέχη τών ενόπλων δυνάμεων καί της KGB, αν καί κατάφεραν νά καταλάβουν τά κυριότερα κυβερνητικά κτίρια καί τίς υπηρεσίες στήν Μόσχα καί νά θέσουν τόν Γκορμπατσώφ σέ κατ' οίκον περιορισμό στήν Κριμαία, δέν κατόρθωσαν νά συσπειρώσουν μέ τό μέρος τους τήν πλειοψηφία τών ενόπλων δυνάμεων καί τών δυνάμεων ασφαλείας, ενώ απέτυχαν να καταλάβουν τό κτίριο τού Κοινοβουλίου όπου στεγαζόταν τό Ανώτατο Σοβιέτ, τό οποίο υπερασπιζόταν ομάδες διαδηλωτών μέ επικεφαλής τόν Μπόρις Γιέλτσιν.
Η απόπειρα έληξε μέ τήν σύλληψη τών πρωταιτίων καί τήν επιστροφή τού Γκορμπατσώφ στήν Μόσχα, τά ξημερώματα τής 22ας Αυγούστου. Ωστόσο, τό αποτυχημένο πραξικόπημα πυροδότησε εξελίξεις πού επιτάχυναν τήν κατάρρευση της ΕΣΣΔ λίγους μήνες αργότερα. Ο Γκορμπατσώφ είχε χάσει πλέον τόν έλεγχο τών εξελίξεων καί κυρίαρχο πρόσωπο στην πολιτική σκηνή ήταν πλέον ο Γιέλτσιν. Τίς αμέσως επόμενες ημέρες μέ πρωτοβουλία τού ιδίου τού Γιέλτσιν τέθηκε εκτός νόμου τό ΚΚΣΕ καί η περιουσία του (κτίρια, αρχεία) τέθηκε στά χέρια τού κράτους.

ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ : ΟΙ 10 ΑΡΧΕΣ

1.     Πρέπει να γίνεις η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο

2.     Κανείς δεν μπορεί να σε πειράξει χωρίς την άδειά σου

3.     Η συγχώρεση είναι χαρακτηριστικό του ισχυρού

4.     Δεν θέλω να προβληματίζομαι για το μέλλον. Αφοσιώνομαι στην παρούσα στιγμή

5.     Ένα γραμμάριο δράσης αξίζει περισσότερο από έναν τόνο διδασκαλίας

6.     Είναι ανόητο να είσαι πολύ σίγουρος πως είσαι σοφός

7.     Πρώτα θα σε αγνοήσουν, μετά θα γελάσουν μαζί σου, έπειτα θα σε πολεμήσουν και στο τέλος θα νικήσεις.

8.     Βλέπουμε μόνο τις αρετές στους ανθρώπους

9.     Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία

10. Η συνεχής ανάπτυξη είναι ο νόμος της ζωής

ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ ( Η μεγάλη ψυχή)

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΥΣ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ



Πότε αρρωσταίνουμε;;;

· Το κρυολόγημα «στάζει» όταν ο οργανισμός δεν κλαίει

· Ο πονόλαιμος «φράζει» όταν δεν μπορεί να επικοινωνήσει την αγωνία

· Το στομάχι «καίει» όταν ο θυμός δεν μπορεί να βγει

· Ο διαβήτης εισβάλει όταν η μοναξιά πονάει

· Η πίεση αυξάνεται όταν ο φόβος φυλακίζει

· Το σώμα παχαίνει όταν η δυσαρέσκεια πιέζει

· Ο πονοκέφαλος καταθλίβει όταν αυξάνουν οι αμφιβολίες

· Η καρδιά «σβήνει» όταν το νόημα της ζωής φαίνεται να έχει τελειώσει

· Οι αλλεργίες συμβαίνουν όταν η τελειομανία είναι ανυπόφορη

· Τα νύχια σπάνε όταν απειλούνται οι άμυνες

· Το στήθος σφίγγει όταν η υπερηφάνεια σκλαβώνει

· Οι νευρώσεις παραλύουν όταν το εσωτερικό παιδί τυραννάει

· Ο πυρετός θερμαίνει όταν οι άμυνες διαλύουν τα όρια της ανοσίας

· Τα γόνατα πονούν όταν η υπερηφάνεια είναι άκαμπτη

· Ο καρκίνος σκοτώνει όταν δεν συγχωρούμε



Οι σιωπηλοί πόνοι στέλνουν μηνύματα. Η ασθένεια σου λέει ότι έχεις πάρει λάθος δρόμο.

Ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι ευθύς. Υπάρχουν καμπύλες που ονομάζονται ΛΑΘΗ. Υπάρχουν φανάρια που λέγονται ΦΙΛΟΙ. Υπάρχουν φώτα που λέγονται ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ.

Μπορείς να βρεις τον δρόμο προς την ευτυχία όταν έχεις :

· Ένα ανταλλακτικό που ονομάζεται ΑΠΟΦΑΣΗ

· Μια ισχυρή μηχανή που λέγεται ΑΓΑΠΗ

· Μια καλή ασφάλιση που λέγεται ΠΙΣΤΗ

· Άφθονο καύσιμο που λέγεται ΥΠΟΜΟΝΗ

Αλλά πάνω απ’ όλα, έναν έμπειρο οδηγό που λέγεται ΘΕΟΣ.



(Nelson Torres, Ψυχίατρος, Βενεζουέλα)

ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ, "ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ" ΑΠΌ ΤΟΝ ΤΙΤΟ!!!!

Είναι ενδιαφέρον αυτό που συμβαίνει με την γειτονική ΠΓΔΜ. Την στιγμή που oρισμένοι «προοδευτικοί» Έλληνες πολιτικοί, αξιωματούχοι και λοιποί δηλώνουν ανοιχτά την ανοχή τους στην ονομασία της ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία» με διάφορα συνθετικά, (που με τον καιρό θα περιπέσουν σε αχρησία και θα λησμονηθούν), στη βαλκανική γειτονιά μας τα πράγματα είναιδιαφορετικά.

Οι Αλβανοί που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία (95%) στο Κόσοβο υπενθύμισαν για μια ακόμη φορά το τι πιστεύουν για την καταγωγή των κατοίκων της ΠΓΔΜ.

Πριν από λίγες ημέρες, κατά την διάρκεια αγώνα χειροσφαίρισης (χαντμπολ) μεταξύ της ομάδας νέων του αλβανικού (στην ουσία) Κοσσυφοπεδίου και της ΠΓΔΜ, οπαδοί της πρώτης ανάρτησαν πανό, το οποίο έγραφε στα αγγλικά «Bulgarians by God, Macedonians by Tito». Δηλαδή, ο Θεός τους έκανε Βούλγαρος και ο Τίτο (παντοδύναμος πρώην ηγέτης της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας) τους έκανε «Μακεδόνες». Εννοείται ότι αυτή η ρήση απηχεί την κρατούσα και μεταξύ των αλβανοφώνων εντός της ΠΓΔΜ πεποίθηση.

Βέβαια οι Κοσοβάροι οπαδοί δεν περιορίστηκαν μόνο σε αυτό. Έκαψαν και σημαία της «FYROM», ανταποδίδοντας τα εχθρικά προς αυτούς αισθήματα που επέδειξαν λίγο καιρό πριν οι Σκοπιανοί οπαδοί σε αθλητική διοργάνωση στο Βελιγράδι.

Καταλήγουμε λοιπόν στις εξής διαπιστώσεις¨

1) Η υποβόσκουσα αντιπαλότητα ανάμεσα στους βουλγαρογενείς Σκοπιανούς και τους Αλβανούς εν γένει.

2) Οι Αμερικανοί έσπευσαν άκριτα και με βάση τα στρατηγικά και εμπορικά τους συμφέροντα να αναγνωρίσουν το κρατίδιο με την ονομασία Μακεδονία, αγνοώντας την ιστορική πραγματικότητα και την κοινή βαλκανική (των γειτόνων του) γνώμη.

3) Με πρώτη ευκαιρία το Κόσοβο θα συνενωθεί με την όμορη Αλβανία. Αυτό δεν έχει γίνει έως τώρα διότι δεν έχει σταθεροποιηθεί ακόμη η υπόστασή του εξ αιτίας της αντίδρασης της Σερβίας και της υπέρ αυτής ταχθείσας Ρωσίας.

4) Η ενδοτική αντιμετώπιση του θέματος της ονομασίας εκ μέρους της Ελλάδος. Τέλος πάντων, τι ήταν αυτό το τόσο σημαντικό που έκτοτε μεσολάβησε, ώστε να μεταβληθεί η κοινή δέσμευση των πολιτικών αρχηγών του 1993 (Μητσοτάκη, Α. Παπανδρέου, Παπαρήγα), οι οποίοι υπό την προεδρεία του Κων/νου Καραμανλή είχαν σε κοινή συνεδρία τους ρητώς αποκλείσει την αποδοχή οποιασδήποτε ονομασίας που θα περιείχε τη λέξη Μακεδονία;

5) Η παταγώδης διάψευση όσων υποστήριζαν ότι η Ελλάδα με την οικονομική της κυριαρχία στην γειτονική χώρα θα έλυνε από μόνη της το πρόβλημα. Δυστυχώς, όμως, τα σούπερ μάρκετ και τα τραπεζικά υποκαταστήματα που λειτούργησαν εκεί κάθε άλλο παρά συνέβαλαν στην βελτίωση του κλίματος, πόσω μάλλον στην επίλυση του χρόνιου ως προς την ονομασία ζητήματος. (Ακόμη μια «φούσκα», προϊόν και αυτή της δραματικής έλλειψης διορατικότητας και ρεαλισμού των ημεδαπών χειριστών των εθνικών μας θεμάτων).

ΜΙΛΑΜΕ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ!!!!

«Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα». Γιώργος Σεφέρης



Ποια Ελληνική λέξη είναι αρχαία και ποια νέα; Γιατί μια Ομηρική λέξη μας φαίνεται δύσκολη και ακαταλαβίστικη; Οι Έλληνες σήμερα ασχέτως μορφώσεως μιλάμε ομηρικά, αλλά δεν το ξέρομε επειδή αγνοούμε την έννοια των λέξεων που χρησιμοποιούμε. Για του λόγου το αληθές θα αναφέρομε μερικά παραδείγματα για να δούμε ότι η Ομηρική γλώσσα όχι μόνο δεν είναι νεκρή, αλλά είναι ολοζώντανη.



Αυδή είναι η φωνή. Σήμερα χρησιμοποιούμε το επίθετο άναυδος.

Αλέξω στην εποχή του Ομήρου σημαίνει εμποδίζω, αποτρέπω. Τώρα χρησιμοποιούμε τις λέξεις αλεξίπτωτο, αλεξίσφαιρο, αλεξικέραυνο αλεξήλιο Αλέξανδρος (αυτός που αποκρούει τους άνδρες) κ.τ.λ.

Με το επίρρημα τήλε στον Όμηρο εννοούσαν μακριά, εμείς χρησιμοποιούμε τις λέξεις τηλέφωνο, τηλεόραση, τηλεπικοινωνία, τηλεβόλο, τηλεπάθεια κ.τ.λ.

Λάας ή λας έλεγαν την πέτρα. Εμείς λέμε λατομείο, λαξεύω.

Πέδον στον Όμηρο σημαίνει έδαφος, τώρα λέμε στρατόπεδο, πεδινός.

Το κρεβάτι λέγεται λέχος, εμείς αποκαλούμε λεχώνα τη γυναίκα που μόλις γέννησε και μένει στο κρεβάτι.

Πόρο έλεγαν τη διάβαση, το πέρασμα, σήμερα χρησιμοποιούμε τη λέξη πορεία. Επίσης αποκαλούμε εύπορο κάποιον που έχει χρήματα, γιατί έχει εύκολες διαβάσεις, μπορεί δηλαδή να περάσει όπου θέλει, και άπορο αυτόν που δεν έχει πόρους, το φτωχό.

Φρην είναι η λογική. Από αυτή τη λέξη προέρχονται το φρενοκομείο, ο φρενοβλαβής, ο εξωφρενικός, ο άφρων κ.τ.λ.

Δόρπος, λεγόταν το δείπνο, σήμερα η λέξη είναι επιδόρπιο.

Λώπος είναι στον Όμηρο το ένδυμα. Τώρα αυτόν που μας έκλεψε (μας έγδυσε το σπίτι) το λέμε λωποδύτη.

Ύλη ονόμαζαν ένα τόπο με δένδρα, εμείς λέμε υλοτόμος.

Άρουρα ήταν το χωράφι, όλοι ξέρουμε τον αρουραίο.

Τον θυμό τον αποκαλούσαν χόλο. Από τη λέξη αυτή πήρε το όνομα της η χολή, με την έννοια της πίκρας. Λέμε επίσης αυτός είναι χολωμένος.

Νόστος σημαίνει επιστροφή στην πατρίδα. Η λέξη παρέμεινε ως παλινόστηση, ή νοσταλγία.

Άλγος στον Όμηρο είναι ο σωματικός πόνος, από αυτό προέρχεται το αναλγητικό.

Το βάρος το αποκαλούσαν άχθος, σήμερα λέμε αχθοφόρος.

Ο ρύπος, δηλαδή η ακαθαρσία, εξακολουθεί και λέγεται έτσι - ρύπανση.

Από τη λέξη αιδώς (ντροπή) προήλθε ο αναιδής.

Πέδη, σημαίνει δέσιμο και τώρα λέμε πέδιλο. Επίσης χρησιμοποιούμε τη λέξη χειροπέδες.

Από το φάος, το φως προέρχεται η φράση φαεινές ιδέες.

Άγχω, σημαίνει σφίγγω το λαιμό, σήμερα λέμε αγχόνη. Επίσης άγχος είναι η αγωνία από κάποιο σφίξιμο, ή από πίεση.

Βρύχια στον Όμηρο είναι τα βαθιά νερά, εξ ου και τo υποβρύχιο.

Φερνή έλεγαν την προίκα. Από εκεί επικράτησε την καλά προικισμένη να τη λέμε «πολύφερνη νύφη».

Το γεύμα στο οποίο ο κάθε παρευρισκόμενος έφερνε μαζί του το φαγητό του λεγόταν έρανος. Η λέξη παρέμεινε, με τη διαφορά ότι σήμερα δεν συνεισφέρουμε φαγητό, αλλά χρήματα.

Υπάρχουν λέξεις, από τα χρόνια του Ομήρου, που ενώ η πρώτη τους μορφή μεταβλήθηκε - η χειρ έγινε χέρι, το ύδωρ νερό, η ναυς έγινε πλοίο, στη σύνθεση διατηρήθηκε η πρώτη μορφή της λέξεως.

Από την λέξη χειρ έχομε: χειρουργός, χειριστής, χειροτονία, χειραφέτηση, χειρονομία, χειροδικώ κ.τ.λ.

Από το ύδωρ έχομε τις λέξεις: ύδρευση υδραγωγείο, υδραυλικός, υδροφόρος, υδρογόνο, υδροκέφαλος, αφυδάτωση, ενυδρείο, κ.τ.λ.

Από την λέξη ναυς έχομε: ναυπηγός, ναύαρχος, ναυμαχία, ναυτικός, ναυαγός, ναυτιλία, ναύσταθμος, ναυτοδικείο, ναυαγοσώστης, ναυτία, κ.τ.λ.

Σύμφωνα με τα προαναφερθέντα παραδείγματα προκύπτει ότι:

Δεν υπάρχουν αρχαίες και νέες Ελληνικές λέξεις, αλλά μόνο Ελληνικές.

Η Ελληνική γλώσσα είναι ενιαία και ουσιαστικά αδιαίρετη χρονικά. Από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα προστέθηκαν στην Ελληνική γλώσσα μόνο ελάχιστες λέξεις. (Αντίθετα, δημιουργήθηκε μεγάλος αριθμός από σύνθετες λέξεις, τα συστατικά των οποίων συνιστούν πρωτότυπες ή παράγωγες λέξεις της αρχαίας ελληνικής).
Η γνώση της ετυμολογίας και των εννοιών των λέξεων θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε ότι μιλάμε την γλώσσα της ομηρικής ποίησης, μια γλώσσα που, σημειωτέον, δεν ανακάλυψε ο Όμηρος αλλά προϋπήρχε χιλιετηρίδες πριν από αυτόν.
Πηγές: Απολλώνιου Σοφιστού Λεξικόν κατά στοιχείον Ιλιάδος και Οδύσσειας Εκδόσεις Ηλιοδρόμιο.

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ

Στις 3 Μαρτίου τιμούμε την μνήμη του ήρωα και υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου(22/2/1928-3/3/1957) που θυσιάστηκε για την ελευθερία της Κύπρου και για την ένωσή της με την Ελλάδα.

Ο Αυξεντίου γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου του 1928 στο χωριό Λύση που βρίσκεται ανάμεσα στην Λευκωσία και στην Αμμόχωστο.

Στις 3 Μαρτίου του 1957 οι Άγγλοι, ύστερα από προδοσία πληροφορήθηκαν το κρησφύγετό του κοντά στην Μονή Μαχαιρά. Το περικύκλωσαν με αυτοκίνητα και ελικόπτερα και, μετά από πολύωρη μάχη και αρκετούς νεκρούς Άγγλους, έριξαν βενζίνη στο κρησφύγετο και τον έκαψαν ζωντανό. Το καμένο σώμα του θάφτηκε στις 4 Μαρτίου στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, στον χώρο που είναι γνωστός σήμερα ως «Φυλακισμένα μνήματα» από φόβο λαϊκών εκδηλώσεων.

Η μνήμη του Γρηγόρη Αυξεντίου εμπνέει και οδηγεί.

Τιμή και δόξα στον εθνικό μας ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου.

ΤΙ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ



Την πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής η Εκκλησία μας εορτάζει το θρίαμβο της Ορθοδοξίας, έναντι των αιρέσεων, γι’ αυτό καλείται Κυριακή της Ορθοδοξίας.

Οι αιρέσεις εμφανίσθηκαν από την αρχή του χριστιανισμού και οι Απόστολοι του Χριστού προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο από τους ψευδοδιδασκάλους. Ο Απόστολος Πέτρος στη Β’ Καθολική επιστολή γράφει το εξής: «Εγένοντο δε και ψευδοπροφήται εν τω λαώ, ως και εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας, και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην αρνούμενοι, επάγοντες εαυτοίς ταχινήν απώλειαν, και πολλοί εξακολουθήσουσιν αυτών ταις ασελγείαις, δι’ ους η οδός της αληθείας βλασφημηθήσεται» (Β’ Πετ. 2, 1-2).

Ο Άγιος Παύλος, επιστρέφοντας στην Παλαιστίνη από την Ελλάδα, έκανε στάση στην Έφεσο όπου στους χριστιανούς κατοίκους της πόλεως έλεγε: «Εγώ γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαροίς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου, και εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών»(Πραξ. 20, 29-30).

Στους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού υπήρχαν πολλοί ψευδοδιδάσκαλοι και σχισματικοί και ορισμένες αιρέσεις τάραζαν την Εκκλησία για αιώνες, όπως για παράδειγμα οι αιρέσεις του Αρείου, του Μακεδονίου, του Ευτυχούς, του Διοσκόρου, του Νεστορίου και η αίρεση της εικονομαχίας προκαλώντας πολλές διαταραχές στην Εκκλησία. Υπήρχαν πολλοί ομολογητές και μάρτυρες που έχυσαν το αίμα τους υπερασπιζόμενοι την αληθινή πίστη στον αγώνα κατά των ψευδοδιδασκάλων και των αιρετικών.

Υπήρχαν επίσης πολλοί και μεγάλοι ιεράρχες οι οποίοι και αυτοί υπέφεραν πολλούς διωγμούς και πολλές φορές εξορίστηκαν. Ο Άγιος Φλαβιανός, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, για παράδειγμα, σε μία σύνοδο υπό την προεδρία του Διοσκόρου, η οποία καλείται «ληστρική» χτυπήθηκε τόσο άγρια που μετά από τρεις ημέρες πέθανε.

Η τελευταία στην σειρά των αιρέσεων, η αίρεση της εικονομαχίας, ήταν αυτή που επέφερε τα περισσότερα δεινά στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Η αίρεση αυτή εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντος του Ισαύρου, ο οποίος ανήλθε στον θρόνο το 717 με την βοήθεια του στρατού στον οποίο υπήρχαν πολλοί αντίπαλοι της προσκυνήσεως των αγίων εικόνων. Επειδή λοιπόν ήθελε να ευαρεστήσει τον στρατό ξεκίνησε σκληρό διωγμό κατά των εικονοφίλων.

Ο διωγμός αυτός συνεχίστηκε και στα χρόνια του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου, ο οποίος διαδέχτηκε στον θρόνο τον Λέοντα. Ονομάστηκε Κοπρώνυμος διότι κατά την βάπτισή του μόλυνε την κολυμβήθρα. Οι δύο αυτοί αυτοκράτορες για πολλά χρόνια είχαν την εξουσία στα χέρια τους και προκάλεσαν πολλά δεινά στην Εκκλησία. Μετά από αυτούς υπήρχαν και άλλοι αυτοκράτορες εικονομάχοι, οι οποίοι συνέχισαν το έργο των προκατόχων τους και βασάνισαν την Εκκλησία επί ολόκληρα χρόνια.

Οι αυτοκράτορες εικονομάχοι έκλεισαν μοναστήρια, εκκλησίες και σε όποια κτίρια υπήρχαν εικόνες τα μετέτρεπαν σε αποθήκες. Επιπλέον τους μοναχούς και τους αγιογράφους τους βασάνιζαν άγρια.

Μόνο όταν στον θρόνο του Βυζαντίου ανέβηκε η αυτοκράτειρα Ειρήνη σταμάτησε ο διωγμός αλλά και τότε όχι οριστικά. Το 787 η Ειρήνη συγκάλεσε την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο, η οποία διατύπωσε την ορθόδοξη διδασκαλία περί της τιμητικής προσκύνησης των ιερών εικόνων. Αλλά και μετά την σύνοδο υπήρχαν αυτοκράτορες εικονομάχοι, όπως, για παράδειγμα, ο Μιχαήλ και άλλοι.

Η αίρεση αυτή σταμάτησε οριστικά επί της Αυγούστας Θεοδώρας, όταν το 842 συγκλήθηκε η τοπική σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη η οποία επικύρωσε την ορθόδοξη διδασκαλία. Η σύνοδος αυτή καταδίκασε αυτούς που ισχυρίζονταν ότι η προσκύνηση των ιερών εικόνων είναι ειδωλολατρία και οι ορθόδοξοι χριστιανοί είναι ειδωλολάτρες.

Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο ορίστηκε την συγκεκριμένη ημέρα να ψάλλεται δοξολογία ως ευχαριστία στο Θεό για την στερέωση της Ορθοδοξίας.

Πηγή: Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας – Λόγοι και Ομιλίες τόμος Α’