ΟΥΚ ΗΝ ΤΟΠΟΣ

        

Αμέτρητες φορές, από την παιδική μας ηλικία, έχουμε ακούσει την πιο συγκινητική απ’όλες τις ιστορίες: την ιστορία των πρώτων Χριστουγέννων. Χτυπάει ο Ιωσήφ την πόρτα του πανδοχέα, ζητάει κατάλυμα για την Παρθένο Μαρία, που σε λίγο θα γεννήσει το θείο βρέφος και η απάντηση είναι αρνητική: «Ουκ ήν τόπος…». Δεν υπήρχε τόπος γι Αυτόν που εξουσιάζει όλους τους τόπους και που Του ανήκει η πρώτη θέση. Γι΄ Αυτόν, «Ουκ ήν τόπος…».

Έλεγε αλήθεια ή ψέματα ο πανδοχέας εκείνο το βράδυ; Είχε χώρο και δεν τον έδινε γιατί ήθελε να κερδίσει περισσότερα χρήματα από κάποιον πλούσιο, ή πραγματικά δεν είχε τόπο και λυπόταν γι αυτό;

Μα βέβαια δεν υπήρχε τόπος, όχι στην Βηθλεέμ, μα σε ολόκληρη την γη. Τόπος κατάλληλος, άξιος για να δεχθεί τον Θεό. Μίση, πάθη, αμαρτίες, φόνοι, αίμα, αδικίες, απάτες. «Ούκ ήν τόπος…» την εποχή εκείνη.

Και σήμερα; Αν σήμερα, αν τώρα, αν αυτή τη στιγμή ξανάρχιζε από την αρχή η Θεϊκή αυτή ιστορία; Αν ο Χριστός ξαναχτυπούσε την πόρτα μας, την ζωή μας, την καρδιά μας; Θα έβρισκε κατάλυμα για να γεννηθεί;

Είναι κατάλληλη η δική μας εποχή για να υποδεχθεί τον Θεάνθρωπο; Πόσο άραγε έχουν αλλάξει οι άνθρωποι εδώ και δυό χιλιάδες χρόνια; Πόσο καλύτεροι έγιναν; Βλέπουν την ουσία της ζωής;

Φαίνεται πως «ουκ ην τόπος» σήμερα. Οι άνθρωποι ασχολούνται με την επιφάνεια, με την καθημερινότητα. Μίση και πάθη πλημμυρίζουν τις ανθρώπινες καρδιές. Το κυνήγι του χρήματος κατακλύζει την ανθρώπινη ύπαρξη. Και «ουκ ην τόπος» για τον Θεάνθρωπο. Για τον Κύριο της ζωής μας. Για τον Υιό του Ανθρώπου.

Θα αφήσουμε τον Ιησού για άλλη μια φορά να γεννηθεί μόνος Του; Σε μια φτωχική φάτνη; Ας μην ξανακάνουμε το ίδιο σφάλμα. Να ανοίξουμε τις καρδιές μας. Να τις καθαρίσουμε από κάθε τι βρώμικο, ρυπαρό, περιττό. Να δούμε την πραγματική αξία της ζωής. Την ουσία των πραγμάτων. Ας ξαναβρούμε τον χαμένο μας παράδεισο.

Εκεί θέλει να γεννηθεί ο Κύριος. Γι Αυτόν, η καθαρή καρδιά είναι το παλάτι που του αξίζει.

«Εστι ουν τόπος…». Υπάρχει τόπος Κύριε. Υπάρχει τόπος στην καρδιά μας, στην ζωή μας, στην κάθε μας μέρα. Στον ήλιο που βγαίνει και μας φωτίζει κάθε μέρα, στο ζεστό χαμόγελο ενός παιδιού, στον ζητιάνο που απλώνει ικετευτικά το χέρι του για βοήθεια. «Εστιν ουν τόπος». Ας μην διώξουμε την Αγάπη μακριά μας. «Εστιν ουν τόπος» στην καρδιά μας Κύριε.



ΣΚΑΝΔΑΛΗ ΦΩΤΕΙΝΗ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ