Η διαδικασία της συγνώμη αφορά κατά κύριο λόγο στην αναγνώριση των σφαλμάτων μας απέναντι σε κάποιο άλλο άτομο. Η ανάληψη της ευθύνης των λαθών μας, είτε πρόκειται για ψέμα ή για εκμετάλλευση προς έναν άλλον άνθρωπο, συνδέεται ευθέως με το αίσθημα της δύναμής μας. Ανάληψη δηλαδή ψυχικού βάρους, να μην συγκαλύψουμε το «εγώ» μας και να νοιαστούμε πραγματικά για τά συναισθήματα του άλλου ανθρώπου.
Για πολλούς ανθρώπους, το να αντικρίσουν την πραγματικότητα και να παραδεχθούν το σφάλμα τους προϋποθέτει το να μπορούν να σηκώσουν το βάρος της οδύνης και των τύψεων. Τέτοια συναισθήματα ενοχής, λειτουργούν συχνά αποτρεπτικά, γεννώντας αίσθημα πανικού και τάσεις φυγής. Έτσι, η άρνηση της συγνώμης καταδεικνύει φόβο και αδυναμία να αντιμετωπίσουν πρωτίστως τον ίδιο τους τον εαυτό.
Όση δύναμη χρειάζεται για την μεταμέλεια, άλλη τόση είναι απαραίτητη για τήν συγχώρεση. Το άτομο απελευθερώνεται από αυτόν πού τον πλήγωσε και εγκαταλείπει την διάθεση για τιμωρία.
Το «συγχωρώ» δεν είναι συνώνυμο τού «ξεχνώ». Η διαδικασία της συγχώρεσης προϋποθέτει αρχικά να θυμηθούμε αυτό πού μας έκαναν ώστε να μπορέσουμε σταδιακά να το αφήσουμε πίσω μας.
Όλες οι εμπειρικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι τά άτομα πού έχουν συγχωρήσει έχουν λιγότερο ή καθόλου άγχος, ξεπερνούν εύκολα τις ψυχολογικές δυσκολίες και καταφέρνουν να έχουν σε όλη την διάρκεια της ζωής τους μία συγκροτημένη προσωπικότητα.
ΠΗΓΗ : ΕΠΙΚΑΙΡΑ τ.125
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου