ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Έχω γράψει πολλές φορές για τήν «προοδευτική» Αριστερά και για τά καμώματά της, αυτήν την φορά όμως ξεπέρασε τον εαυτό της.
Στην εορτή του σχολείου μας για την εθνική και θρησκευτική επέτειο της 25ης Μαρτίου του 1821, πολύ λίγα στοιχεία φανέρωναν ότι θυμόμασταν και τιμούσαμε τους νεκρούς ήρωες. Κάποιες φωτογραφίες πού εναλλάσσονταν στην οθόνη και μόνο μία ή δύο αναφορές στο ηρωϊκό 1821. Όλη την υπόλοιπη ώρα άκουσα για συλλογικότητα των Ελλήνων, οι μαθητές τραγούδησαν το λαϊκό άσμα «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες, τρείς τού Σεπτέμβρη να περνάς», και άλλα φαιδρά και ανθελληνικά. Κανένας λόγος δε για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Πίσω από όλη αυτήν την φαρσοκωμωδία πού παίχτηκε βρισκόταν κάποια φιλόλογος, η οποία από αριστερή ιδεολογία ή υπό τον φόβο μήπως χαρακτηρισθεί «φασίστρια», φρόντισε να σβήσει όλα τά ίχνη της πατρίδας, τού έθνους, της ηρωϊκής αντίστασης των Ελλήνων, καθώς και του θρησκευτικού τους συναισθήματος.
Κάποια ψήγματα Ελλάδας μόνο έμειναν προς το τέλος της γιορτής, όταν μαθητές του σχολείου χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς.
Στην συνέχεια, ένας άλλος καθηγητής ανακοίνωσε: «και τώρα θα απαγγείλουμε τον Εθνικό Υμνο». Ναι, καλά ακούσατε, «θα απαγγείλουμε» και όχι «θα ψάλλουμε». Λόγια από το στόμα ενός εκπαιδευτικού, και μάλιστα Θεολόγου.
Και τότε τι συνέβη;
Μόνο οι μαθητές οι οποίοι προηγουμένως είχαν τραγουδήσει εκείνα τά ανεκδιήγητα «τρείς τού Σεπτέμβρη να περνάς» και «ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο», άρχισαν με μία ασθενική φωνή να ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο, ενώ το ακροατήριο έμεινε παντελώς βουβό. Οι δε «προοδευτικοί» αριστερίζοντες εκπαιδευτικοί του σχολείου, αποχώρησαν πανηγυρικώς λίγο πρίν αρχίσει ο Εθνικός Ύμνος. Πώς φεύγουν οι δαιμονισμένοι όταν βλέπουν τον Σταυρό; Ένα τέτοιο πράγμα.
Και αν σας φαίνονται εξωπραγματικά όλα αυτά πού σας περιγράφω, σας διαβεβαιώ ότι ήμουν αυτόπτης μάρτυρας αυτής της ανεκδιήγητης αριστερής προπαγάνδας. Και δεν είναι η πρώτη φορά.
Όταν μπήκα στον εκπαιδευτικό χώρο, η αλήθεια είναι ότι ένιωσα ένα ξάφνιασμα, ένα σόκ. Το οποίο σιγά σιγά άρχισε να μετατρέπεται σε αηδία, για την κατάντια τής νεολαίας και τής Παιδείας.
Εγώ, όταν πήγαινα στο σχολείο μάθαινα για την ένδοξη ιστορία τής πατρίδας μου, και αντίκριζα κάθε μέρα τους ήρωες της επανάστασης τού 1821 σε φωτογραφίες στους τοίχους. Από το δημοτικό ήδη, ήξερα να χορεύω τους χορούς της Ελλάδος. Έμαθα να γράφω με πολυτονικό σύστημα. Είχα δασκάλους πού όταν ήμουν άτακτη με νουθετούσαν και πού αν τολμούσα να κάνω παράπονα στους γονείς μου τότε θα έτρωγα και κανένα χαστούκι, έτσι, για να μάθω να σέβομαι.
Το στήθος μου φούσκωνε από υπερηφάνεια στις εθνικές εορτές, όταν έκανα παρέλαση με την τιμημένη στολή της «Αμαλίας» και όταν έψαλλα κάθε μέρα τον εθνικό ύμνο στο σχολείο.
Και ξαφνικά, όλα αυτά άλλαξαν.
Οι μαθητές μας, η νεολαία μας, η υποτιθέμενη ελπίδα τού τόπου δέν έχει ακούσει, ούτε έχει ψάλλει τον Εθνικό Ύμνο. Μετά βίας κάνουν την πρωϊνή προσευχή, αφού εξ άλλου ένας άλλος «προοδευτικός συνάδελφος» ομολόγησε δημοσίως : «Τί προσευχές είναι αυτές…. Εγώ θα ήθελα να τούς μιλάω γιά τον Μάρξ»!!!
Παγκόσμια πρωτοτυπία οι μαθητές μας.
Λοιδωρούν τήν Ελληνική Σημαία. Αγνοούν παντελώς τήν ιστορία τής ωραιότερης χώρας τού κόσμου. Έχουν φθάσει στό σημείο νά παραδέχονται πώς μισούν τά αρχαία ελληνικά, και νά υπερηφανεύονται γιά τά επαίσχυντα «γκρίκλις» μέ τά οποία επικοινωνούν στό διαδίκτυο.
Πίσω από όλη αυτήν την κατάντια βρίσκεται μία αριστερή παράταξη πού υποστηρίζει με σθένος κάθε τί μή ελληνικό.
Παρακολουθούσα κάποιο βράδυ σε τηλεοπτικό κανάλι τις ειδήσεις, και ως συνήθως καλεσμένος ήταν κάποιος εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Αριστεράς. Και μεταξύ άλλων ατέλειωτων μονολόγων και παραφιλολογιών, ετέθη και η ακόλουθη ερώτηση από τον δημοσιογράφο : «Έχετε και την κ.Ρεπούση στο κόμμα σας, η οποία ήταν υπεύθυνη για το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού, στο οποίο αναφερόταν ¨Ο συνωστισμός της Σμύρνης¨ Τί έχετε νά πείτε»;
Έμεινε αμήχανος για λίγο ο κύριος της ΔΗΜ.ΑΡ. Και έπειτα, αφού ξεροκατάπιε, έδωσε την εξής απάντηση : «Για το επιστημονικό της έργο μπορείτε να ρωτήσετε την κ.Ρεπούση».
Μού ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Επιστημονικό έργο η παραχάραξη της ιστορίας; Οι σφαγές, οι λεηλασίες, οι βιασμοί, οι γενοκτονίες, έγιναν απλώς ένα στρίμωγμα;
Ο δημοσιογράφος δεν αντέδρασε. Προφανώς τέτοια «γραμμή» έχει πάρει από το αφεντικό του, ίσως μάλιστα και να μην τον ένοιαζε.
Εμένα όμως με νοιάζει.
Επί τέσσερις δεκαετίες ανέχομαι τήν παραχάραξη τής ιστορίας, και τήν αποδόμηση κάθε τί ελληνικού καί εθνικού. Φοβάμαι νά μιλήσω για Ελλάδα και για εθνική αξιοπρέπεια καί κυριαρχία μήπως και χαρακτηρισθώ ρατσίστρια και οπαδός τού φασισμού.
Είδα την Ελλάδα νά χάνει σιγά – σιγά την εθνική της ταυτότητα, και να αλλοιώνεται από τήν λαίλαπα τών παράνομων αλλοδαπών.
Καί η αριστερά, πανταχού παρούσα.
Ε, λοιπόν, φτάνει, κύριοι «προοδευτικοί». Αν εσείς αυτοχαρακτηρίζεσθε ως «προοδευτικοί», ενώ όσους δέν συμφωνούν μαζί σας τούς χαρακτηρίζετε «φασίστες», τότε είναι δικό σας πρόβλημα. Αλλά επειδή αυτό τό πρόβλημα έχει διογκωθεί αρκετά, θα σάς συμβούλευα νά ζητήσετε καί τήν βοήθεια ειδικών.
Εγώ θέλω τήν πατρίδα μου ελεύθερη και αξιοπρεπή. Θέλω τό εθνικό μου φρόνημα καί τήν υπέροχη γλώσσα πού έγινε πυξίδα για τήν δημιουργία άλλων γλωσσών. Θέλω νά μεγαλώνουν γύρω μου παιδιά πού νοιώθουν ευλογημένα επειδή είναι Έλληνες. Και εν πάσει περιπτώσει κύριοι «προοδευτικοί», δέν κρατάμε κανέναν μέ τό ζόρι.
Εδώ είναι Ελλάδα. Όσοι δεν τήν αγαπούν, μπορούν νά αποχωρήσουν.
Εμείς Ελλάδα παραλάβαμε από τούς προγόνους μας, Ελλάδα θέλουμε νά παραδώσουμε.